کشاط

لغت نامه دهخدا

کشاط. [ ک ِ ] ( اِمص ) انکشاف. برهنه شدگی. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) پوست باز کرده ای از گوشت که گاهی آن را دوباره بر روی گوشت اندازند. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). یقال ارفع کشاطها لانظر الی لحمها و هذا خاص بالجزور. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس