[ویکی نور] «شیخ محمد کسنزانی حسینی»، فرزند سید عبدالکریم، فرزند سید عبدالقادر، فرزند سید عبدالکریم، مشهور به لقب «شاه کسنزان» است. نسب او به امام حسین(ع) می رسد.
خاندان او ساکن روستایی که در شمال عراق و به روستای کربچنه معروف است، سکونت دارند. شیخ محمد کسنزانی در تاریخ 1938/4/15م، به دنیا آمده است.
شیخ محمد به دست پدرش شیخ عبدالکریم کسنزانی آموزش دید و از معاصرینش نقل شده است که بسیار از پدرش حرف شنوی و فرمان بری داشته و با ایشان کاملا به شکل رفتار یک مرید با شیخ رفتار می کرد.
شیخ محمد علاوه بر علوم تصوف و آداب طریقت، علوم فقه و قرآن کریم و عقاید و ادیان تطبیقی را نیز خواند. او بسیار به تنهایی و مطالعه و جمع کردن و تحقیق در کتاب های علمی عمومی و به ویژه عرفانی علاقه داشت و به این ترتیب بود که کتابخانه بزرگ و باارزشی از کتاب ها و دست نوشته ها را جمع آوری کرده است.
در سال 1978 و بعد از وفات پدرش شیخ عبدالکریم کسنزانی، او به ریاست طریقت قادریه کسنزانیه رسید. دیگر منتسبین به طریقت، یا خلیفه او هستند و یا مریدش. خلفا کسانی هستند که از لحاظ روحی از شیخ اجازه دارند که ارشاد و یا دعوت به طریقت کنند.
او در سال 1982 بنای تکیه ای بزرگ و مسجدی را در بغداد به پایان برد و خود نیز به خانه ای در مجاورت آن نقل مکان کرد و از آنجا به ارشاد و تألیف پرداخت.
خاندان او ساکن روستایی که در شمال عراق و به روستای کربچنه معروف است، سکونت دارند. شیخ محمد کسنزانی در تاریخ 1938/4/15م، به دنیا آمده است.
شیخ محمد به دست پدرش شیخ عبدالکریم کسنزانی آموزش دید و از معاصرینش نقل شده است که بسیار از پدرش حرف شنوی و فرمان بری داشته و با ایشان کاملا به شکل رفتار یک مرید با شیخ رفتار می کرد.
شیخ محمد علاوه بر علوم تصوف و آداب طریقت، علوم فقه و قرآن کریم و عقاید و ادیان تطبیقی را نیز خواند. او بسیار به تنهایی و مطالعه و جمع کردن و تحقیق در کتاب های علمی عمومی و به ویژه عرفانی علاقه داشت و به این ترتیب بود که کتابخانه بزرگ و باارزشی از کتاب ها و دست نوشته ها را جمع آوری کرده است.
در سال 1978 و بعد از وفات پدرش شیخ عبدالکریم کسنزانی، او به ریاست طریقت قادریه کسنزانیه رسید. دیگر منتسبین به طریقت، یا خلیفه او هستند و یا مریدش. خلفا کسانی هستند که از لحاظ روحی از شیخ اجازه دارند که ارشاد و یا دعوت به طریقت کنند.
او در سال 1982 بنای تکیه ای بزرگ و مسجدی را در بغداد به پایان برد و خود نیز به خانه ای در مجاورت آن نقل مکان کرد و از آنجا به ارشاد و تألیف پرداخت.