کسمی

کسی برای من ، کسی بر من
در دایره که آمدن و رفتن ماست
آن را نه سرآغاز نه فرجام پیداست
کسمی نزند دمی در این چمی راست
که این آمدن از کجا و رفتن به کجاست
سروده از خیام نیشابوری