کسرا عنقایی ( متولد ۲۶ خرداد ۱۳۴۶ ) از شاعران ایرانی است که شعرهایش را در اواخر دهه ۱۳۶۰ خورشیدی و عمدتاً در دهه ۱۳۷۰ در ایران منتشر کرد. کسرا عنقایی نخستین مجموعه شعرش را در سال ۱۳۶۸ در سن ۲۲ سالگی منتشر کرد. دوران کودکی وی در بسیاری از شهرستان های کوچک ایران سپری شد که به وی در آشنایی با آداب و رسوم ملتش و کسب تجربیات شاعرانه کمک کرد. وی در کنار شعر به نقاشی و فیلمنامه نویسی هم پرداخت که هر دو هنر نقش مهمی در زندگی هنری اش بازی کرد. کسرا عنقایی مسؤول صفحات شعر مجلاتی چون «شباب»، «معیار» و «کِلک» بود. عنقایی برای نخستین بار مبحث جدیدی را در شعر معاصر ایران به نام «شعر - نثر» مطرح کرده که به گفته خودش بر اساس سبک گلستان سعدی شالوده ریزی شده است.
... [مشاهده متن کامل]
وی این آثار را ابتدا در مجلات: آدینه، شماره ۱۳۳–۱۳۲، ص ۸۵، اول مهر ۱۳۷۷، عصر پنجشنبه شماره اول، سال اول، ۱۶ مهرماه ۱۳۷۷ و روزنامه اخبار، شماره ۹۳۹، ص ۴، سه شنبه ۲۱ مهرماه ۱۳۷۷ منتشر کرد.
آنچه کسرا عنقایی به عنوان شعر - نثر مطرح کرده آمیزش نثر و شعر است یعنی همچون گلستان سعدی حاویِ هم نثر و هم شعر است. تأثیرات کسرا عنقایی بر شاعران همدوره اش طی دهه هفتاد انکارناپذیر است. حافظ موسوی در مجلهٔ گردون ( سال ششم، شماره ی۵۱، مهرماه ۱۳۷۴، صفحهٔ ۳۹ ) ضمن آن که کسرا عنقایی را شایسته واقعی دریافت جایزه گردون می داند اضافه می کند: «من همیشه به خودم و دوستان جوانترم توصیه کرده ام که جدیت و پشتکار حرفه ای را از کسرا عنقایی بیاموزم و بیاموزند». کسرا عنقایی در کنار آفرینش های ادبی به ترجمه آثاری از شاعران و نویسندگان اروپایی و آمریکایی نیز می پردازد.
جملات کوتاه شاعران و منتقدانی که دربارهٔ کسرا عنقایی اظهار نظر کرده اند:
• علی باباچاهی: من کسرا عنقایی را شاعری جدّی و پیگیر می دانم. او نکته های بسیاری آموخته و به سخن خود پیوند زده است. او می داند چه بار سنگینی را بر زمین نهاده، بعد کمر راست کرده و به تماشای آفاقی نامنتظر ایستاده است. عنقایی از منش نمادین پدیده ها به سمت عینیت عین ها کشانده شده و با زبانی راحت و رها، آهسته و با احتیاط، از کلمات شاعرانه فاصله گرفته تا به تعبیر ازرا پاوند برخورد مستقیم تری با اشیا و پدیده ها داشته باشد.
• عنایت سمیعی: کسرا عنقایی از معدود شاعران جوانی است که تحت تأثیر هیچ یک از شاعران سلف و همنسلان خود قرار نگرفته است و همین استقلال نظرگیر به توقع خواننده آثارش می افزاید.
• منوچهر آتشی: کسرا عنقایی با این شعرهای تلخ و ژرف و با این زبان بی ادا و اطوار ادیبانه، نماینده – یا یکی از نمایندگان – صادق و صمیمی نسلی است که به دنبال نسل شاعران پیشرو اواخر دهه پنجاه، به عرصه شعر روی آورده، و این فرصت را داشته اند که با فردیت رها و آزاد از کابوس ذهنیت مسلط بر دهه های سی و چهل و نیمه اول دهه پنجاه، به شاعری بپردازند.
• حافظ موسوی: عنقایی در مجموع از زبان و بیانی امروزی و مدرن، ذهنی تصویرپرداز و تخیلی نیرومند برخوردار است. اما در عین حال شاعری است که بیش از فرم و تکنیک و بیش از شگردهای زبانی و ساختاری به «معنا» یا بهتر بگوییم به مفاهیم شاعرانه در کارش اهمیت می دهد.
• محمود معتقدی: شعر عنقایی در میان همنسلانش صاحب هویت و ظرفیت های شاعرانه و امروزی است. او مدرن می اندیشد و در ادراک لبخند به آغاز برف سفر می کند. آینده در صدای او خواهد بود.
... [مشاهده متن کامل]
وی این آثار را ابتدا در مجلات: آدینه، شماره ۱۳۳–۱۳۲، ص ۸۵، اول مهر ۱۳۷۷، عصر پنجشنبه شماره اول، سال اول، ۱۶ مهرماه ۱۳۷۷ و روزنامه اخبار، شماره ۹۳۹، ص ۴، سه شنبه ۲۱ مهرماه ۱۳۷۷ منتشر کرد.
آنچه کسرا عنقایی به عنوان شعر - نثر مطرح کرده آمیزش نثر و شعر است یعنی همچون گلستان سعدی حاویِ هم نثر و هم شعر است. تأثیرات کسرا عنقایی بر شاعران همدوره اش طی دهه هفتاد انکارناپذیر است. حافظ موسوی در مجلهٔ گردون ( سال ششم، شماره ی۵۱، مهرماه ۱۳۷۴، صفحهٔ ۳۹ ) ضمن آن که کسرا عنقایی را شایسته واقعی دریافت جایزه گردون می داند اضافه می کند: «من همیشه به خودم و دوستان جوانترم توصیه کرده ام که جدیت و پشتکار حرفه ای را از کسرا عنقایی بیاموزم و بیاموزند». کسرا عنقایی در کنار آفرینش های ادبی به ترجمه آثاری از شاعران و نویسندگان اروپایی و آمریکایی نیز می پردازد.
جملات کوتاه شاعران و منتقدانی که دربارهٔ کسرا عنقایی اظهار نظر کرده اند:
• علی باباچاهی: من کسرا عنقایی را شاعری جدّی و پیگیر می دانم. او نکته های بسیاری آموخته و به سخن خود پیوند زده است. او می داند چه بار سنگینی را بر زمین نهاده، بعد کمر راست کرده و به تماشای آفاقی نامنتظر ایستاده است. عنقایی از منش نمادین پدیده ها به سمت عینیت عین ها کشانده شده و با زبانی راحت و رها، آهسته و با احتیاط، از کلمات شاعرانه فاصله گرفته تا به تعبیر ازرا پاوند برخورد مستقیم تری با اشیا و پدیده ها داشته باشد.
• عنایت سمیعی: کسرا عنقایی از معدود شاعران جوانی است که تحت تأثیر هیچ یک از شاعران سلف و همنسلان خود قرار نگرفته است و همین استقلال نظرگیر به توقع خواننده آثارش می افزاید.
• منوچهر آتشی: کسرا عنقایی با این شعرهای تلخ و ژرف و با این زبان بی ادا و اطوار ادیبانه، نماینده – یا یکی از نمایندگان – صادق و صمیمی نسلی است که به دنبال نسل شاعران پیشرو اواخر دهه پنجاه، به عرصه شعر روی آورده، و این فرصت را داشته اند که با فردیت رها و آزاد از کابوس ذهنیت مسلط بر دهه های سی و چهل و نیمه اول دهه پنجاه، به شاعری بپردازند.
• حافظ موسوی: عنقایی در مجموع از زبان و بیانی امروزی و مدرن، ذهنی تصویرپرداز و تخیلی نیرومند برخوردار است. اما در عین حال شاعری است که بیش از فرم و تکنیک و بیش از شگردهای زبانی و ساختاری به «معنا» یا بهتر بگوییم به مفاهیم شاعرانه در کارش اهمیت می دهد.
• محمود معتقدی: شعر عنقایی در میان همنسلانش صاحب هویت و ظرفیت های شاعرانه و امروزی است. او مدرن می اندیشد و در ادراک لبخند به آغاز برف سفر می کند. آینده در صدای او خواهد بود.
