کستی

کستی کمربند ویژهٔ زرتشتیان است که روی سدره بسته می شود. آیین سدره و کشتی بندی یکی از مراسم باشکوه زرتشتیان است. در شبانه روز چندین بار کشتی نو کنند، یعنی رشته را از میان گشوده، خدای را یاد کرده، به اهریمن نفرین فرستاده، شرح و تفسیر کشتی خوانده و دوباره به میان بندند.
کستی از ۷۲ نخ پشم سفید است. این کمربند باید به دست بهدینان پارسا بافته شود. ۷۲ نخ، به شش رشته قسمت شده و هر رشته دارای ۱۲ نخ است. عدد ۷۲ اشاره است به ۷۲ فصل یسنا که مهم ترین بخش اوستا است. ۱۲ اشاره است به ۱۲ ماه سال و ۶ اشاره است به شش گاهنبار که اعیاد دینی سال باشد. کُستی را سه بار به دور کمر می بندند، که اشاره است به سه اصل مزدیسنا که اندیشه و گفتار و کردار نیک باشد. در دور دومی دو گره در پیش و در دور سومی که آخرین دور است دو گره دیگر در پشت می زنند. از برای این چهار گره نیز در باب دهم سد در نثر این شرح آمده «در گره اول گواهی می دهند به هستی خدای یگانه. در گره دوم گواهی می دهند که دین مزدیسنا بر حق و فرستادهٔ اهورامزدا است. در گره سوم گواهی می دهند به پیغمبری زرتشت سپنتمان. در گره چهارم گواهی می دهند به اصول مزدیسنا که اندیشه و گفتار و کردار نیک باشد. »
در زبان پهلوی کُستیک از مادهٔ کُست به معنی سو و پهلو و کنار است. در فارسی نیز کشت یا کست به همین معنی است. کُشتی را بند دین نیز گویند. کُستیج معرب کُستی است. در اوستا از برای کُستیت به معنی مطلق چه بند دین و چه کمربند أئیویااُنگهَنَ استعمال شده است. این کلمه مرکب است از دو جزء اَئیوی به معنی برورو و بالا که در فارسی اَف شده و بر سر یک دسته از لغات دیده می شود چون افسر، افسار، افروختن، افکندن، افشاندن و غیره. دوم یانگهن از ریشهٔ یاه که فعل و به معنی کمربستن است و در اوستا به معنی کمربند آمده است. در هرمزدیشت بندهای ۱۷ و ۱۸ آمده است. «کسی که نام های اهورامزدا را در هنگام خوابیدن و برخاستن و کُستی بستن و کشتی گشودن و از جایی به جایی رفتن و از ناحیه و مملکت بیرون رفتن بسراید، به چنین کسی ضربت و کارد و تبرزین و تیر و دشنه و گرز و سنگ و فلاخن دشمن کارگر نشود. »

نام دیگر کُستی عبارتتد از : کُشتی ، کُست، کُستیک، بند دین است.