کستانته جیراردنگو

کستانته جیراردنگو ( ۱۸تلفظ ایتالیایی:  ؛ مارس ۱۸۹۳–۹ فوریهٔ ۱۹۷۸ ) رکابزن حرفه ای ایتالیایی بود که در رشتهٔ دوچرخه سواری جاده فعالیت می کرد و بسیاری او را یکی از بهترین رکابزنان تاریخ دوچرخه سواری می دانند. او نخستین رکابزنی بود که توسط رسانه ها و هواداران ایتالیایی، قهرمان قهرمانان نامیده شد. در دوران محبوبیتش در دههٔ ۱۹۲۰ گفته می شد که از موسولینی محبوب تر است و فرمان داده شده بود که همهٔ قطارهای اکسپرس باید در ایستگاه شهر او نووی لیگوره توقف کنند. این افتخاری بود که در شرایط عادی تنها به سران دولت داده می شد. [ ۱]
دستاوردهای دوران فعالیت او شامل دو قهرمانی در جیرو دیتالیا، شش پیروزی در میلان–سانرمو و سه پیروزی در تور لمباردی بود. همچنین ۹ بار قهرمان مسابقهٔ استقامت جادهٔ ایتالیا شد. فعالیت حرفه ای او از سال ۱۹۱۲ تا ۱۹۳۶ به طول انجامید. جنگ جهانی اول بخشی از بهترین سال های جیراردنگو را از میان برد. او تقریباً تنها در کشور خود مسابقه می داد؛ زیرا سفر خارجی در آن دوران ساده نبود. جیراردنگو دارای قد کوتاهی بود و ملقب به خپل نووی شده بود. [ ۱]
کستانته جیراردنگو در نووی لیگوره در استان آلساندریا زاده شد. او در سال ۱۹۱۳ در ۲۰ سالگی حرفه ای شد و به تیم ماینو - دونلوپ پیوست. سال پیش از آن، نمایش خیره کننده ای در مسابقات آماتور داشت و نفر دوم تور توسکانی شده بود. در همان سال، برندهٔ یک مرحله از جیرو دیتالیا و نیز قهرمان استقامت جادهٔ ایتالیا شد. در سال ۱۹۱۴ نخستین پیروزی خود در تور یک روزهٔ میلان–تورین را به دست آورد که این پیروزی، چهار بار دیگر تکرار شد. در همان سال در بلندترین مرحلهٔ تاریخ جیرو دیتالیا به مسافت ۴۳۰ کیلومتر از لوکا به رم پیروز شد. [ ۲] همچنین تنها حضور جیراردنگو در تور دو فرانس در این سال رخ داد. او به عنوان مهمان برای تیم اوتوموتو رکاب زد و پس از چند بار زمین خوردن در مراحل پنجم و ششم، مسابقه را ترک کرد. [ ۳] در سال ۱۹۱۵ نیز برندهٔ میلان–تورین شد؛ ولی در میلان–سانرمو با این که برنده شده بود، به دلیل خروج از مسیر، رد صلاحیت شد.
پس از سال ۱۹۱۵ بیشتر فعالیت های دوچرخه سواری به دلیل وقوع جنگ جهانی اول، متوقف شده بود و به همین دلیل، پیروزی بعدی جیراردنگو در سال ۱۹۱۸ اتفاق افتاد. او نخستین پیروزی خود در میلان–سانرمو را کسب کرد. او توانست در سال های ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۶ همواره بر یکی از سکوهای سه گانهٔ این تور بایستد و ۶ بار برندهٔ آن شود. طی جنگ جهانی اول، جیراردنگو مبتلا به آنفلوآنزای اسپانیایی شده بود و در آستانهٔ مرگ بود؛ ولی نجات یافت. مربی او اعتقاد داشت کسی که از چنین بیماری نجات یافته است، نمی تواند به خوبی مسابقه دهد و زمانی با تمدید پروانهٔ او مخالفت کرد. [ ۴]