کریک، فرانسیس (۱۹۱۶ـ۲۰۰۴)(Crick, Francis)
کریک، فرانسیس
متخصص انگلیسی زیست شناسی مولکولی. به همراه موریس ویلکینز و جیمز واتسون، و به سبب کشف ساختار مارپیچ دورشته ای دی اِن اِی و اهمیت این ساختار در همانندسازی و انتقال اطلاعات وراثتی به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۶۲ دست یافت. کریک و واتسون با استفاده از کشف های ویلکینز و دیگران چنین فرض کردند که دی اِن اِی از یک مارپیچ دوگانه، شامل دو زنجیرۀ موازی از گروه های متناوب قند و فسفات، تشکیل شده است که با زوجی از بازهای آلی به هم پیوسته اند. آن ها مدل هایی مولکولی ساختند که چگونگی رمزگذاری اطلاعات وراثتی را به شکل توالی بازهای آلی توصیف می کرد. کریک و واتسون تحقیقات خود را دربارۀ ساختار دی اِن اِی در ۱۹۵۳ منتشر ساختند. این مدل اینک به منزلۀ مدلی صحیح عموماً پذیرفته شده است. کریک در نورتمپتون زاده شد و در یونیورسیتی کالج لندن درس خواند. طی جنگ جهانی دوم، در زمینۀ رادار کار می کرد. سپس، به کیمبریج رفت تا به پژوهش های زیست شناختی بپردازد. در ۱۹۷۷، استاد مؤسسۀ سالک در سان دیه گوی کالیفرنیا شد. سپس، با سیدنی برنر، اهل افریقای جنوبی، نشان داد که هر گروه سه تایی از بازی های مجاور در یک رشتۀ منفرد دی اِن اِی، یک اسید آمینۀ ویژه را رمز گذاری می کند. او این گروه های سه تایی را رمز نامید. همچنین، به تعیین رمز های بیست اسید آمینه کمک کرد. سپس، فرضیۀ رابط را عرضه کرد که طبق آن، مولکول های رابط میانجی آراِن اِی پیک و اسیدهای آمینه اند. امروزه این مولکول های رابط را آراِن اِی ناقل (تی آر اِن اِی) می نامند. برخی از نوشته های بحث انگیز او عبارت اند از مولکول ها و انسان (۱۹۶۶)، خود حیات (۱۹۸۲)، جست وجوی دیوانه وار (۱۹۸۸)، و فرضیۀ شگفت آور (۱۹۹۴).
۴
کریک، فرانسیس
متخصص انگلیسی زیست شناسی مولکولی. به همراه موریس ویلکینز و جیمز واتسون، و به سبب کشف ساختار مارپیچ دورشته ای دی اِن اِی و اهمیت این ساختار در همانندسازی و انتقال اطلاعات وراثتی به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۶۲ دست یافت. کریک و واتسون با استفاده از کشف های ویلکینز و دیگران چنین فرض کردند که دی اِن اِی از یک مارپیچ دوگانه، شامل دو زنجیرۀ موازی از گروه های متناوب قند و فسفات، تشکیل شده است که با زوجی از بازهای آلی به هم پیوسته اند. آن ها مدل هایی مولکولی ساختند که چگونگی رمزگذاری اطلاعات وراثتی را به شکل توالی بازهای آلی توصیف می کرد. کریک و واتسون تحقیقات خود را دربارۀ ساختار دی اِن اِی در ۱۹۵۳ منتشر ساختند. این مدل اینک به منزلۀ مدلی صحیح عموماً پذیرفته شده است. کریک در نورتمپتون زاده شد و در یونیورسیتی کالج لندن درس خواند. طی جنگ جهانی دوم، در زمینۀ رادار کار می کرد. سپس، به کیمبریج رفت تا به پژوهش های زیست شناختی بپردازد. در ۱۹۷۷، استاد مؤسسۀ سالک در سان دیه گوی کالیفرنیا شد. سپس، با سیدنی برنر، اهل افریقای جنوبی، نشان داد که هر گروه سه تایی از بازی های مجاور در یک رشتۀ منفرد دی اِن اِی، یک اسید آمینۀ ویژه را رمز گذاری می کند. او این گروه های سه تایی را رمز نامید. همچنین، به تعیین رمز های بیست اسید آمینه کمک کرد. سپس، فرضیۀ رابط را عرضه کرد که طبق آن، مولکول های رابط میانجی آراِن اِی پیک و اسیدهای آمینه اند. امروزه این مولکول های رابط را آراِن اِی ناقل (تی آر اِن اِی) می نامند. برخی از نوشته های بحث انگیز او عبارت اند از مولکول ها و انسان (۱۹۶۶)، خود حیات (۱۹۸۲)، جست وجوی دیوانه وار (۱۹۸۸)، و فرضیۀ شگفت آور (۱۹۹۴).
۴
wikijoo: کریک،_فرانسیس_(۱۹۱۶ـ۲۰۰۴)