کریوه

فرهنگ معین

(کَ وَ یا وِ ) (اِ. ) زمین بلند، تپه .

کریوه =به کسرک ومشدد خواندن ر
درزبان لکی به معنای// سرمای شدید ، وسوزسردی، //است .

در زبان کردی به معنی سرمای خیلی خشک یا همان غبار روی برف اطلاق میشود

نقاط برآمده و جداکننده بر روی یک منحنی با چندین قله یا تپه

گلبول