کریم فکور

کریم فکور (مشهد 5 اسفند 1304ش- تهران 7 شهریور 1375ش)
شاعر, ترانه­ سرا و روزنامه نگار ایرانی. شعر و شاعرى را از سال سوم دبیرستان آغاز کرد و از این دوره به کارهاى فرهنگی-هنرى مختلفى چون انتشار مجله، جلسات سخنرانى و شعرخوانی پرداخت. فکور در رشته ی حقوق دانشگاه تهران تحصیل کرده است. او سال­ ها ریاست اداره ی انتشارات و آمار و بررسی هاى اقتصادى بانک بازرگانى (تجارت) را بر عهده داشته است.
از سال 1325 همکارى خود را با رادیو آغاز کرد و ضمن همکارى با این سازمان، بنا به دعوت مدیران تئاتر تهران، ترانه‏ هایى برای اجرا در پیش پرده ‏هاى این تئاترها ساخت. از ترانه‏ هاى معروف او باید به یار بی وفا (با صداى جمشید شیبانى و آهنگ حسن رادمرد)، مونس دل (با صداى على زاهدى)، خوشه ‏چین (غلامحسین بنان)، گلنار (داریوش_رفیعی)، شب‏هاى تهران (پروانه)، ساغر شکسته (مرضیه)، غوغاى ستارگان (پروین)، گل مریم (گیتی پاشایی)، الهه ی ناز (بنان) و از من بگذر (پوران- ایرج) اشاره کرد. فکور بیشتر از 500 ترانه و سرود برای خوانندگان و آهنگ سازان ایرانی ساخته است. او جز ترجمه ی مقالات معدود، ترجمه ی اشعار برخی فیلم های موزیکال (از جمله اشک ها و لبخندها- ساخته ی رابرت وایز) را نیز انجام داده است. بیشتر ترانه­ های قاسم_جبلی توسط فکور نوشته شده اند و او برای خوانندگانی چون کوروس سرهنگ­ زاده آهنگ نیز ساخته است. کریم فکور در سال 1375 درگذشت ودر بهشت زهرا به خاک سپرده شده است.
منابع:
http://yon.ir/3W6nM