کریم شیره ای

کریم شیره ای مردی اصفهانی بلندقد و لاغر اندامی بود که لباس های عجیب و رنگارنگ می پوشید و بر خری کوچک با دست و پایی کوتاه سوار می شد. او ابتدا از مقلّدهای گروه معیرالممالک بود و خود بعدها گروهی تشکیل داد و در بقال بازی تخصص یافت. به قدر کفایت سواد خواندن و نوشتن داشت، نماز می خواند و به پرورش گل های نرگس در خانه اش سرگرم می شد. در عیدها، به ویژه نوروز، گلدان های خود را برای بزرگان و درباریان می فرستاد و از آنان عیدی می گرفت. «وای به حال وزیر یا حاکمی که به موقع حق و حساب کریم را نمی فرستاد، و به اصطلاح خرِ کریم را نعل نمی کرد. »
کریم احتمالاً بین سنین ۱۸ و ۲۰ وارد تهران شده است. او در اصفهان زندگی می کرده است و همه او را با نام کریم پشه می شناختند ( به خاطر نیش و کنایه هایش ) . او از رعایت ادب به شاه و مقربان درگاه و شاهزادگان معاف بود و اجازه داشت هر موقع، در هر کجا، نسبت به هر کس، هرچه دلش می خواهد بگوید. در زمان خفقان سیاسی ناصرالدین شاه، کریم شیره ای با ایهام و کنایه و با شدیدترین عبارات و الفاظ طنزآمیز از سفرهای شاه قاجار - که در آن زمان هزینه های زیادی را در پی داشت - انتقاد می کرد و باعث شادی شاهزادگان و درباریان و شخص شاه می شد. محبوبیتش نزد شاه باعث شد که زمانی که وی درگذشت سه روز عزای عمومی اعلام شود.
یکی از متن های به جای مانده از بقال بازی، تئاتر کریم شیره ای است که نسخه ای از آن در کتابخانه ملی تبریز موجوداست. کریم شیره ای انتقادهای بسیار تندی از شاه و درباریان می کرد از جمله، لقب های درباریان را به شدت و با کلمات زشت مسخره می کرد.