محمد کریم خلیلی ( زادهٔ ۱۳۲۹ ولسوالی بهسود - ولایت میدان وردک ) سیاست مدار افغانستانی، رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان و معاون دوم پیشین ریاست جمهوری اسلامی افغانستان در دولت حامد کرزی، و رئیس کنونی شورای عالی صلح کنونی این کشور است.
... [مشاهده متن کامل]
محمد کریم خلیلی ولد محمد اسلم زاده سال ۱۳۲۹ خورشیدی از قریهٔ برغستان قل خویش از توابع ولسوالی حصهٔ اول بهسود ولایت میدان وردک است. خانوادهٔ وی هنگامی که ۳ سال داشت به کابل مهاجرت می کند و پس از مدتی دوباره به زادگاهش بازمی گردد. وی از دوران کودکی تا ۱۸ سالگی در دو زمستان در مکاتب و مساجد محل به تحصیل دروس دینی ادامه می دهد و پس از آن برای ادامهٔ تحصیلات در سال ۱۳۴۹ ه. ش به کابل مهاجرت می کند. وی در کابل کتاب معالم الاصول را نزد صادقی پروانی، دروس منطق، فلسفه و روش رئالیسم و شرح منظومهٔ سبزواری را نزد میرعلی احمد عالم و کتاب های لمعه و مطول را نزد نور احمد تقدسی فرا گرفت.
خلیلی همزمان با دورهٔ تحصیلات دینی در کابل، وارد جریان حرکت طلبه های جوان و انقلابی شد و سمت عضو رابط این جریان با سایر نهضت های دیگر را بدست آورد. وی پس از کودتای هفت ثور سال ۱۳۵۷ فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد و به همراه عده ای از همفکرانش مبارزهٔ مسلحانه را در منطقهٔ پرونجل ولایت پروان پایه گذاری کرد. وی در سال ۱۳۵۸ به همراه عزیزالله شفق بهسودی به ایران اعزام می گردد و از طرف سازمان نصر افغانستان به عنوان مسئول و سرپرست دفتر نمایندگی تهران منصوب می شود. وی در سال ۱۳۶۶ پس از تشکیل شورای ائتلاف اسلامی افغانستان به عضویت رهبری این شورا درآمد و برای یک دوره در سمت سخنگوی این شورا فعالیت کرد. پس از تشکیل این حزب وحدت اسلامی افغانستان در سال ۱۳۶۸ وی در دومین کنگرهٔ این حزب به عنوان رئیس شورای نمایندگی پاکستان تعیین شد. پس از سقوط حکومت محمد نجیب الله وی در اجلاس اسلام آباد و جلال آباد اشتراک ورزید و در کابینه گلبدین حکمتیار به عنوان وزیر مالیه انتخاب شد. خلیلی در زمان جنگ های داخلی افغانستان که بین احزاب جهادی افغانستان شکل گرفته بود مسئولیت تأمین ارتباط خارجی و سخنگویی حزب وحدت اسلامی افغانستان فعالیت داشت. کریم خلیلی در سال ۱۳۷۳ به معاونت کمیتهٔ سیاسی حزب وحدت اسلامی برگزیده شد و پس از مدتی به عنوان مسئول کمیتهٔ سیاسی حزب تعیین شد.
... [مشاهده متن کامل]
محمد کریم خلیلی ولد محمد اسلم زاده سال ۱۳۲۹ خورشیدی از قریهٔ برغستان قل خویش از توابع ولسوالی حصهٔ اول بهسود ولایت میدان وردک است. خانوادهٔ وی هنگامی که ۳ سال داشت به کابل مهاجرت می کند و پس از مدتی دوباره به زادگاهش بازمی گردد. وی از دوران کودکی تا ۱۸ سالگی در دو زمستان در مکاتب و مساجد محل به تحصیل دروس دینی ادامه می دهد و پس از آن برای ادامهٔ تحصیلات در سال ۱۳۴۹ ه. ش به کابل مهاجرت می کند. وی در کابل کتاب معالم الاصول را نزد صادقی پروانی، دروس منطق، فلسفه و روش رئالیسم و شرح منظومهٔ سبزواری را نزد میرعلی احمد عالم و کتاب های لمعه و مطول را نزد نور احمد تقدسی فرا گرفت.
خلیلی همزمان با دورهٔ تحصیلات دینی در کابل، وارد جریان حرکت طلبه های جوان و انقلابی شد و سمت عضو رابط این جریان با سایر نهضت های دیگر را بدست آورد. وی پس از کودتای هفت ثور سال ۱۳۵۷ فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد و به همراه عده ای از همفکرانش مبارزهٔ مسلحانه را در منطقهٔ پرونجل ولایت پروان پایه گذاری کرد. وی در سال ۱۳۵۸ به همراه عزیزالله شفق بهسودی به ایران اعزام می گردد و از طرف سازمان نصر افغانستان به عنوان مسئول و سرپرست دفتر نمایندگی تهران منصوب می شود. وی در سال ۱۳۶۶ پس از تشکیل شورای ائتلاف اسلامی افغانستان به عضویت رهبری این شورا درآمد و برای یک دوره در سمت سخنگوی این شورا فعالیت کرد. پس از تشکیل این حزب وحدت اسلامی افغانستان در سال ۱۳۶۸ وی در دومین کنگرهٔ این حزب به عنوان رئیس شورای نمایندگی پاکستان تعیین شد. پس از سقوط حکومت محمد نجیب الله وی در اجلاس اسلام آباد و جلال آباد اشتراک ورزید و در کابینه گلبدین حکمتیار به عنوان وزیر مالیه انتخاب شد. خلیلی در زمان جنگ های داخلی افغانستان که بین احزاب جهادی افغانستان شکل گرفته بود مسئولیت تأمین ارتباط خارجی و سخنگویی حزب وحدت اسلامی افغانستان فعالیت داشت. کریم خلیلی در سال ۱۳۷۳ به معاونت کمیتهٔ سیاسی حزب وحدت اسلامی برگزیده شد و پس از مدتی به عنوان مسئول کمیتهٔ سیاسی حزب تعیین شد.
