کریع

لغت نامه دهخدا

کریع. [ ک َ ] ( ع ص ) آب خورنده به دست از جوی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کسی که چون ظرف نداشته باشد به دست از جوی آب خورد. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس