کریستینا ( سریانی: ܟܪܣܛܝܢܐ، Kresṭīnā ) ، که به نام یزدوی زاده شد، یک نجیب زادهٔ ساسانی و شهید مسیحی است.
کریستینا اهل منطقه باجرمی کرکوک بود. پدرش، یزدین، پسر مهرزبیروی، فرماندار نصیبین بود. او از آیین زرتشتی خارج و به مسیحیت و کلیسای مشرق گروید. او به دلیل خودداری از ازدواج با یک نجیب زاده کشته شد و میان مسیحیان به عنوان یک شهید باکره مورد احترام قرار می گیرد. مطابق یک تذکره شهدای یونانی، او با ضربه های میله کشته شد. تاریخ دقیق مرگ او ناشناخته است اما احتمالاً در دوران حکومت خسرو انوشیروان ( حکومت از ۵۳۱ تا ۵۷۹ ) بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
بابای بزرگ ( مرگ در ۶۲۸ ) کمی پس از مرگ او زندگی نامه اش را به سریانی نوشت که امروز فقط دیباچه آن باقی مانده است. از آنجا که آخرین اثر قدیس نگاری تا پیش از کریستینا مربوط به جرج ایزلایی ( شهید در ۶۱۵ ) است، احتمالاً بابای زندگی نامه کریستینا را پس از آن تاریخ نوشته است. به گفته بابایی، او «در هنگامی که کافر بود» یزدوی نامیده می شد، اما «در آغاز تولد جدید خود به عنوان نشانه زندگی، کریستینا نامیده شود، نامی که نباید از آن گذشت».
یاد کریستینا در ۱۳ مارس در کلیسای کاتولیک و کلیسای ارتدکس سریانی گرامی داشته می شود. شهیدشناسی رومی او را این گونه توصیف می کند: «در ایران، قدیس کریستینا، شهیدی بود که با میله شلاق خورد و در زمان سلطنت خسرو یکم ایران به شهادت رسید. » در کلیسای ارتدکس گرجی، در اوایل سده هفتم میلادی، روز روزه او برابر با ۱۵ مارس بود؛ هرچند در برخی از نسخه های تقویم کلیسایی یوحنای زوسیموس در سده دهم، ۱۴ مارس را برای این کار در نظر گرفته شده است. سیناکساریون قسطنطنیه ی کلیسای ارتدکس شرقی نیز ۱۴ مارس را در نظر می گیرد.
کریستینا اهل منطقه باجرمی کرکوک بود. پدرش، یزدین، پسر مهرزبیروی، فرماندار نصیبین بود. او از آیین زرتشتی خارج و به مسیحیت و کلیسای مشرق گروید. او به دلیل خودداری از ازدواج با یک نجیب زاده کشته شد و میان مسیحیان به عنوان یک شهید باکره مورد احترام قرار می گیرد. مطابق یک تذکره شهدای یونانی، او با ضربه های میله کشته شد. تاریخ دقیق مرگ او ناشناخته است اما احتمالاً در دوران حکومت خسرو انوشیروان ( حکومت از ۵۳۱ تا ۵۷۹ ) بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
بابای بزرگ ( مرگ در ۶۲۸ ) کمی پس از مرگ او زندگی نامه اش را به سریانی نوشت که امروز فقط دیباچه آن باقی مانده است. از آنجا که آخرین اثر قدیس نگاری تا پیش از کریستینا مربوط به جرج ایزلایی ( شهید در ۶۱۵ ) است، احتمالاً بابای زندگی نامه کریستینا را پس از آن تاریخ نوشته است. به گفته بابایی، او «در هنگامی که کافر بود» یزدوی نامیده می شد، اما «در آغاز تولد جدید خود به عنوان نشانه زندگی، کریستینا نامیده شود، نامی که نباید از آن گذشت».
یاد کریستینا در ۱۳ مارس در کلیسای کاتولیک و کلیسای ارتدکس سریانی گرامی داشته می شود. شهیدشناسی رومی او را این گونه توصیف می کند: «در ایران، قدیس کریستینا، شهیدی بود که با میله شلاق خورد و در زمان سلطنت خسرو یکم ایران به شهادت رسید. » در کلیسای ارتدکس گرجی، در اوایل سده هفتم میلادی، روز روزه او برابر با ۱۵ مارس بود؛ هرچند در برخی از نسخه های تقویم کلیسایی یوحنای زوسیموس در سده دهم، ۱۴ مارس را برای این کار در نظر گرفته شده است. سیناکساریون قسطنطنیه ی کلیسای ارتدکس شرقی نیز ۱۴ مارس را در نظر می گیرد.
