کریستین گارف

کریستین گارف ( یا گاروه ) به آلمانی Christian Garve ( ۷ ژانویه ۱۷۴۲–۱ دسامبر ۱۷۹۸ ) یکی از مشهورترین فیلسوفان اواخر عصر روشنگری درکنار امانوئل کانت و موزس مندلسون بود.
کریستین گارف در خانواده ای از کارگران به دنیا آمد و در سن ۵۶ سالگی در خانه والدین خود درگذشت. او در فرانکفورت آندر اودر و هاله ( ساله ) تحصیل کرد. در سال ۱۷۶۶مدرک کارشناسی ارشد خود را در فلسفه گرفت. از سال ۱۷۷۰تا ۱۷۷۲او استاد فوق العاده ریاضیات و منطق در لایپزیگ بود. از سال ۱۷۷۲در برسلاو بود و در آنجا به عنوان کتابفروش فعالیت می کرد. با این حال، بیشترین بخش زندگی او در کنار مادرش در برسلاو سپری شد. در این شهر او همچنین به عضویت لژ ماسونی "Friedrich zum goldenen Zepter" ( "فردریک عصای طلایی" ) درآمد.
گارف به ویژه به خاطر فعالیت های فشرده اش به عنوان مترجم ( تولید نسخه هایی از درباب مسئولیت ها نوشته ی سیسرون ( ۱۷۸۳ ) و ثروت ملل آدام اسمیت ) مشهور شد. ترجمه او از آثار سیسرون به درخواست فردریک دوم انجام شد که به او ۲۰۰ تالر ( سکهٔ نقرهٔ آهٔ مانی ) مستمری اعطا کرد. گارف در کتاب قطعاتی که روح، شخصیت و سلطنت فردریک دوم ( ۱۷۹۸ ) را توصیف می کند، از فردریک ستایش کرد.
او متون و نقدهای روانشناختی، اخلاقی و اقتصادی را برای Neue Bibliothek der schönen Wissenschaften und der freyen Künste ( "کتابخانه جدید علوم زیبا و هنرهای آزاد" ) نوشت. او به شدت تحت تأثیر روشنگری انگلیسی و اسکاتلندی و همچنین اخلاق رواقی قرار داشت. او هرگز فلسفه اساساً تجربی خود را در قالب یک نظام تدوین نکرد و اندیشه های خود را در قالب سخنان و مقالات منتشر می کرد. در نتیجه، او به این دلیل که صرفاً یک فیلسوف عامه پسند ( فیلسوف محبوب ) کم عمق بود، مورد سرزنش قرار گرفت، شهرتی که او همچنان حفظ کرده است، و نوشته های او کمک زیادی به رواج فلسفه در آلمان کرد.
نکتهٔ جالب توجه، ارتباط او با امانوئل کانت است که با مروری بر نقد عقل محض کانت در Göttinger Gelehrten Anzeigen ( "مبلّغ دانش آموخته گوتینگن" ) آغاز شد که توسط فیلسوف گوتینگنی یوهان گئورگ هاینریش فدر خلاصه شده بود. کانت احساس کرد که مورد سوء تفاهم قرار گرفته است، و به شدت از مروری که در ضمیمه نقد او مبنی بر اینکه هر متافیزیک آینده ای از این پس به عنوان یک علم مطرح خواهد شد، شکایت کرد. زمانی که نقد اصلی و طولانی تر توسط گارف در Allgemeine Deutsche Bibliothek ( "کتابخانه عمومی آلمان" ) منتشر شد، همچنان مورد انتقاد کانت قرار گرفت. در نتیجه کانت Anti - Garve ( ضد گارف ) خود را نوشت. این برنامه به مرور زمان به مبانی متافیزیک اخلاق کانت گسترش یافت. درگیری فکری بین کانت و گارف تا مرگ گارف بر اثر سرطان[ ۱] در سال ۱۷۹۸ ادامه یافت.