کریستو و ژان کلود

کریستو ولادیمیروف جاواچف ( به انگلیسی: Christo Vladimirov Javacheff ) ( ۱۹۳۵–۲۰۲۰ ) و ژان کلود دنات د گویلبون ( به انگلیسی: Jeanne - Claude Denat de Guillebon ) ( ۱۹۳۵–۲۰۰۹ ) ، معروف به کریستو و ژان کلود ( به انگلیسی: Christo and Jeanne - Claude ) ، زوج هنرمندی بودند که برای چیدمان های محیطی بسیار بزرگ و مکان - ویژه که اغلب نشانه های بزرگ و آخشیج های چشم اندازی پارچه پیچ شده دارند، شناخته می شوند. از جمله این چیدمان ها رایشس تاگ در برلین، پون نوف در پاریس، پردهٔ روان در کالیفرنیا، و دروازه ها در پارک مرکزی شهر نیویورک هستند.
این زوج به ترتیب در بلغارستان و مراکش متولد شدند و در سال ۱۹۵۸ در پاریس با هم آشنا شدند و یک سال بعد ازدواج کردند. در ابتدا آنها زیر نام کریستو کار می کردند، اما بعداً چیدمان های خود را با نام «کریستو و ژان کلود» امضا کردند. کریستو پس از مرگ ژان کلود در سال ۲۰۰۹، به انجام چیدمان ادامه می داد.
بیشتر چیدمان های آنها اندازه های بسیار بزرگ دارند و از نظر بصری چشمگیر و بحث برانگیز بودند. فرایند ساخت بیشتر آنها — از دیدگاه فنی، مذاکره سیاسی، مجوزهای محیط زیستی و رضایت افکار عمومی— سال ها و گاهی دهه ها زمان می برد. این زوج از دریافت کمک هزینه، کمک های مالی یا پول های عمومی خودداری می کردند و در عوض تأمین مالی کارهایشان را از طریق فروش آثار هنری خود انجام می دادند.
بر مرگ کریستو، کارگزار وی گفت: «آثار هنری کریستو و ژان کلود مردم را در تجربیات مشترک در سراسر جهان گرد هم آورده است. »[ ۱]
• ( ۲۰۱۱ ) موفق به دریافت مدرک افتخاری از کالج اکسیدنتال.
• ( ۲۰۱۱ ) منتخب آکادمی ملی طراحی
• ( ۲۰۰۸ ) دریافت مدرک افتخاری از کالج فرانکلین و مارشال.
• ( ۲۰۰۶ ) بهترین پروژه در یک فضای عمومی برای گیتس ، سنترال پارک، نیویورک
• ( ۲۰۰۶ ) جایزه ویلچک در هنرهای زیبا[ ۲]
• ( ۲۰۰۴ ) جایزه یک عمر مجسمه سازی معاصر از مرکز مجسمه سازی بین المللی همیلتون نیویورک، ایالات متحده
• «جایزه Doris C. Freedman برای هنرهای عمومی»[ ۳]
• ( ۱۹۷۳ ) نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم کوتاه مستند. [ ۴]