کریثاء

لغت نامه دهخدا

کریثاء. [ ک َ ] ( ع ص ) کراثاء. نیکو. طیب. ( منتهی الارب ).
- بسر کریثاء ؛ غوره نیکو. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس