کرگدن هندی

کرگدن هندی ( نام علمی Rhinoceros unicornis ) بزرگ ترین گونهٔ کرگدن در آسیا می باشد. زیستگاه آن ها علفزارها، دشت ها و جلگه های حاشیه رودها هستند و در شبه قاره هند و بخش هایی از نپال زندگی می کنند. در حال حاضر به دلیل مساحت کم زیستگاه و تکه تکه بودن و جزیره ای شدن جمعیت نسلشان در معرض تهدید قرار گرفته است. [ ۱] آن ها در قدیم در شرق پاکستان، در تمامی مناطق شمالی هند و جنوب نپال یافت می شدند اما امروزه پراکندگی آن ها به چند منطقهٔ خاص محدود شده و تخمین زده می شود که در سال ۲۰۱۹ در حدود۲۱۰۰–۲۲۰۰ فرد بالغ از آن ها در حیات وحش زندگی می کنند. [ ۲]
درازای بدن کرگدن هندی ۴۲۰ سانتیمتر و دم آن ۷۵ سانتیمتر است. بلندی قد این کرگدن ۱/۷۵ تا ۲ متر و متوسط وزن آن ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ کیلوگرم است. رنگ پوستش خاکستری و پوشیده از برآمدگی هایی می باشد. بر روی بدن آن ها چین هایی نیز دیده می شود و این چین ها شبیه به زره هستند. نوع نر و نوع ماده هر دو بر جلوی پوزهٔ خود یک شاخ دارند و شاخ نوع نر بزرگ تر از نوع ماده است. متوسط طول عمر کرگدن هندی سی سال است و این گونه کرگدن نیز مانند سایر گونه های کرگدن گیاهخوار است و از علف و برگ گیاهان تغذیه می کند.
نرها در هفت - هشت سالگی و ماده ها در پنج سالگی آمادهٔ جفتگیری می شوند. نوع ماده پس از شانزده ماه بارداری یک بچّه به دنیا می آورد و نزدیک به دو سال او را شیر می دهد. ببرها در حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد بچه ها را می خورند اما به ندرت بچه های بالای یک سال را شکار می کنند. بنابرین کرگدن هایی که آن سن را می گذرانند در مقابل شکارچیان آسیب ناپذیر خواهند بود. [ ۱] کرگدن های هندی با دندان های پیشین تیزشان مبارزه می کنند نه با شاخشان. طول این دندان ها به ۱۳ سانتی متر می رسد. [ ۱]
در حال حاضر مهم ترین خطری که کرگدن ها را تهدید می کند شکار شدن آن ها برای شاخشان است. در چین شاخ این جانور طبق سنت های آسیایی به عنوان دارو مصرف می شود. در اوایل قرن بیستم تنها ۱۲ کرگدن هندی در پارک ملی کازیرانگا باقی مانده بودند اما با اعمال محافظت و ممنوعیت شکار غیرمجاز، اکنون جمعیت آن ها در این منطقه به حدود ۱۲۰۰ عدد رسیده است. [ ۱]
↑ Perissodactyla ↑ Rhinoceros