کرچ کرچ. [ ک َ ک َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) قطعه قطعه. کرج کرج. قاش قاش. تکه تکه. ( فرهنگ فارسی معین ) : به تیغ اگر بکند کرچ کرچ پهلویم بسان خربزه نرم دل خموشم من.سیفی بدیعی ( از آنندراج ).
