کروموبلاستومایکوزیس

کروموبلاستومایکوزیس ( انگلیسی: Chromoblastomycosis ) یک عفونت قارچی طولانی مدت پوست و بافت زیر جلدی است ( میکوز زیر جلدی مزمن ) . [ ۲]
این بیماری می تواند توسط انواع گوناگونی از قارچ ها ایجاد شود که اغلب توسط خار یا ترکش در زیر پوست قرار می گیرند. [ ۳] کروموبلاستومایکوزیس بسیار آهسته گسترش می یابد.
به ندرت کشنده است و معمولاً پیش آگهی خوبی دارد، اما درمان آن می تواند بسیار دشوار باشد. گزینه های درمانی شامل دارو و جراحی است. [ ۴]
عفونت بیشتر در آب و هوای گرمسیری یا نیمه گرمسیری، اغلب در مناطق روستایی رخ می دهد. [ ۵]
اعتقاد بر این است که کروموبلاستومایکوز در صدمات جزئی به پوست، مانند گیاهان خاردار منشأ می گیرد. این تروما باعث کاشت قارچ در بافت زیر جلدی می شود. در بسیاری از موارد، بیمار ترومای اولیه را متوجه نمی شود یا به یاد نمی آورد، زیرا علائم اغلب برای سال ها ظاهر نمی شوند. قارچ هایی که معمولاً باعث ایجاد کروموبلاستومیکوز می شوند عبارتند از:
• Fonsecaea pedrosoi[ ۷] [ ۸]
• Cladophialophora bantiana causes both cutaneous chromoblastomycosis and systemic phaeohyphomycosis
• Phialophora verrucosa[ ۹]
• Cladophialophora carrionii
• Fonsecaea compacta[ ۱۰]
جراحت اولیه که باعث عفونت می شود اغلب فراموش می شود یا اصولاً متوجه آن نمی شویم. عفونت در طی چند سال در محل جراحت اولیه که کاملاً بهبود یافته ایجاد می شود و یک پاپول قرمز کوچک ( بالا بودن پوست ) ظاهر می شود. ضایعه معمولاً دردناک نیست و علائم کمی دارد. بیماران در این مرحله به ندرت به دنبال مراقبت های پزشکی هستند.
ممکن است چندین عارضه رخ دهد. معمولاً عفونت به آرامی به بافت اطراف گسترش می یابد در حالی که همچنان در ناحیه اطراف زخم اصلی موضعی باقی می ماند. با این حال، گاهی قارچ ها ممکن است از طریق رگ های خونی یا رگ های لنفاوی پخش شوند و ضایعات متاستاتیک را در مکان های دور ایجاد کنند. احتمال دیگر عفونت ثانویه با باکتری است. این ممکن است به استاز لنفاوی ( انسداد عروق لنفاوی ) و لنف ادم منجر شود. ندول ها ممکن است زخم شوند، یا گره های متعددی رشد کرده و به هم می پیوندند و ناحیه بزرگی از اندام را تحت تأثیر قرار دهند. [ نیازمند منبع]
در طی ماه ها تا سال ها، یک پاپول اریتماتوز در محل جراحت که خوب شده بود، ظاهر می شود. اگرچه میکوز به آرامی گسترش می یابد، اما معمولاً در پوست و بافت زیر جلدی موضعی باقی می ماند. انتشار هماتوژن و/یا لنفاوی ممکن است رخ دهد. ندول های متعددی ممکن است روی یک اندام ظاهر شوند که گاهی به صورت پلاک بزرگی در هم می آیند. عفونت باکتریایی ثانویه ممکن است رخ دهد که گاهی باعث انسداد لنفاوی می شود. بخش مرکزی ضایعه ممکن است بهبود یابد، یک اسکار ایجاد کند، یا ممکن است زخمی شود. [ نیازمند منبع]