کروماتیک گرایی (chromaticism)
در موسیقی ، استفاده از هارمونی های غنی شده برای افزایش حالت بیانی ، که آهنگ سازان قرن ۱۹ به ویژه از مکتب های فرانسوی و روسی آن را به کار می گرفتند، مانند ریمسکی ـ کورساکوف ، اسکریابین ، دبوسی ، راول، مسیان، هونِگِر، و هانری دوتیّو. هارمونی های کروماتیک بیشتر از مطبوع های (فواصل مطبوع) پیچیده تشکیل می شوند تا نامطبوع های (فواصل نامطبوع) بیانگرانه ، و از آواهای موسیقی واردشده از اندونزی و ژاپن تأثیر پذیرفته اند، مانند اجراهایی در نمایشگاه ۱۸۸۹ پاریس که دبوسی را تحت تأثیر قراردادند. کروماتیک گرایی با ارائۀ طنین های تازه ای در ارکستر سمفونی مانند چلستا، گلوکِن اشپیل ، و گزیلوفون همراه بوده است .
در موسیقی ، استفاده از هارمونی های غنی شده برای افزایش حالت بیانی ، که آهنگ سازان قرن ۱۹ به ویژه از مکتب های فرانسوی و روسی آن را به کار می گرفتند، مانند ریمسکی ـ کورساکوف ، اسکریابین ، دبوسی ، راول، مسیان، هونِگِر، و هانری دوتیّو. هارمونی های کروماتیک بیشتر از مطبوع های (فواصل مطبوع) پیچیده تشکیل می شوند تا نامطبوع های (فواصل نامطبوع) بیانگرانه ، و از آواهای موسیقی واردشده از اندونزی و ژاپن تأثیر پذیرفته اند، مانند اجراهایی در نمایشگاه ۱۸۸۹ پاریس که دبوسی را تحت تأثیر قراردادند. کروماتیک گرایی با ارائۀ طنین های تازه ای در ارکستر سمفونی مانند چلستا، گلوکِن اشپیل ، و گزیلوفون همراه بوده است .
wikijoo: کروماتیک_گرایی