کروماتیسم

کروماتیسم ( به انگلیسی: Chromaticism ) تکنیکی در آهنگسازی است که در آن پیچ های دیاتونیک اصلی و آکوردها با دیگر نت های گام کروماتیک در هم آمیخته می شوند. کروماتیسم در تضاد یا ادامه ای از تونالیته یا دیاتونیسیسم و مدالیته ( گام های ماژور و مینور، یا «کلید سفید» ) است. از عناصر کروماتیک به عنوان تزئینات یا جایگزینان اعضای گام دیاتونیک یاد می شود. [ ۱]
نه تنها در ابتدای آهنگسازی که در میانهٔ آن، هر درجه از گام کشش دارد تا با تمام قوا ارزشی والا از تونیک را کسب کند، تا جایی که گویی قوی ترین درجهٔ آن گام است. اگر که آهنگساز این کشش را داخل سیستم دیاتونیک که درجه ای از آن است بدهد، من این روند تونالیزاسیون و این اتفاق رو کروماتیسم می دانم.
جدول زمانی زیر به طور خلاصه برگرفته از ارائه Benward & Saker است:[ ۲]
از آنجا که تونالیته از میانهٔ دوم قرن نوزدهم شورع به گسترش کرد، و با وجود ترکیبات آکوردی، کلیدها و هارمونی های جدید مورد استفاده قرار گرفتتند، گام کروماتیک و کروماتیسم رواج بیشتری پیدا کرد بویژه در آثار ریچارد واگنر، مانند اپرا «تریستان و ایزولده». افزایش استفاده از کروماتیسم معمولاً نشانهٔ شکستن تونالیته است، لیست زیر بر اساس افزایش اهمیت استفاده از آن پرداخته است:
• ترکیب مدالی
• تن محسوس
• تونیزاسیون هر درجه از کروماتیک و دیگر کلیدهای ثانویه
• فضای مدال
• سازمانی از سلسله مراتبها از مجموعه کروماتیک مانند جورج پرل
• استفاده از آکورد غیر تونال به عنوان «کلید» / «گام» / «مقیاس تونیک» مانند آکورد تریستان