کروماتوگرافی پادجریان

کروماتوگرافی پادجریان ( CCC، همچنین کروماتوگرافی جریان مخالف ) نوعی کروماتوگرافی مایع - مایع است که از یک فاز ثابت مایع استفاده می کند که با استفاده از نیروی گریز از مرکز[ ۱] در محل نگهداری می شود و برای جداسازی، شناسایی و اندازه گیری کمی اجزای شیمیایی یک ترکیب از آن استفاده می شود. به طورکلی، کروماتوگرافی جریان مخالفت مجموعه ای از تکنیک های کروماتوگرافی مایع را شامل می شود که دو مرحله مایع غیرقابل برگشت را بدون پشتیبانی ماده جامد به کار می گیرند. [ ۲] دو فاز مایع با یکدیگر در تماس هستند زیرا حداقل یک فاز از طریق یک ستون، یک لوله توخالی یا یک سری اتاقک های متصل به کانال ها پمپ می شود، که شامل هر دو مرحله است. عمل اختلاط و جداسازی دینامیکی حاصل اجازه می دهد تا اجزاء با حلالیتهای مربوط در دو مرحله از هم جدا شوند. طیف گسترده ای از سیستم های حلال دو فاز متشکل از حداقل دو مایع غیرمجاز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد تا انتخاب مناسب برای جداسازی مطلوب فراهم شود. [ ۳] [ ۴]
تئوری CCD در دهه ۱۹۳۰ توسط رندال و لانگتین تشریح شد. [ ۵] آرچر جان پرتر مارتین و ریچارد لاورنس ساینگ این روش را در دهه ۱۹۴۰ بیشتر توسعه دادند. [ ۶] سرانجام، لیمان سی کراگ دستگاه توزیع جریان مخالف کریگ را در سال ۱۹۴۴ معرفی کرد که CCD را برای انجام آزمایشگاه عملی ساخت. [ ۷] CCD برای جدا کردن طیف گسترده ای از ترکیبات مفید برای چند دهه استفاده شد. [ ۸]
از کروماتوگرافی برعکس و روشهای جداسازی مایع مایع در مقیاس صنعتی و آزمایشگاهی برای تصفیه طیف گسترده ای از مواد شیمیایی شامل پروتئین ها، [ ۹] DNA , [ ۱۰] کانابیدیول ( CBD ) از گیاه Cannabis Sativa[ ۱۱] آنتی بیوتیک ها، [ ۱۲] ویتامین ها، [ ۱۳] محصولات طبیعی، [ ۱۴] دارویی، [ ۱۵] یون های فلزی، [ ۱۶] سموم دفع آفات، [ ۱۷] انانتیومرها، [ ۱۸] هیدروکربن آروماتیک چندحلقه ای از نمونه های محیطی، [ ۱۹] آنزیم های فعال، [ ۲۰] و نانولوله های کربن. [ ۲۱] استفاده شده است.
کروماتوگرافی پادجریان به دلیل دامنه پویای بالای مقیاس پذیری آن شناخته شده است: مقادیر شیمیایی خالص شده از میلی گرم تا کیلوگرم را می توان با این روش بدست آورد. [ ۲۲] همچنین این مزیت را دارد که نمونه های شیمیایی پیچیده ای را با ذرات حل نشده در خود جای دهد.