کرنجو

لغت نامه دهخدا

کرنجو. [ ک َ رَ ] ( اِ ) مرض کابوس است. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). بمعنی کابوس است و آن سنگینیی باشد که در خواب بر مردم افتد. ( برهان ). گرانی باشد که در خواب بر مردم افتد و آن را بتازی کابوس خوانند و به فارسی عبدالجنگ خوانند. ( فرهنگ اوبهی ). فربخک. ( جهانگیری ). سودائی و ثقلی است که در خواب بر مردم افتد. ( یادداشت مؤلف ) :
ز ناگه بار پیری بر من افتاد
چو بر خفته فتد ناگه کرنجو.
فرالاوی.
رجوع به کابوس شود.

کرنجو. [ ] ( اِ ) اسم هندی اکتمکت است. کرنج. کرنجوا. ( فهرست مخزن الادویه ). رجوع به کرنجوا شود.

فرهنگ معین

(کَ رَ ) (اِ. ) کابوس ، بختک .

فرهنگ عمید

کابوس، بختک: ز نا گه بار پیری بر من افتاد / چو بر خفته فتد نا گه کرنجو (فرالاوی: شاعران بی دیوان: ۴۲ ).

پیشنهاد کاربران

بختک:
ز ناگه بار پیری بر من افتاد
چو بر خفته فتد ناگه کرنجو
فرالاوی
منبع:شاعران بی دیوان، محمود مدبری ۲_اشعار پراکنده ژیلبر لازار

بپرس