کَرمِلی های پابرهنه، یا کارمِلیت های پابرهنه، ( به انگلیسی: Carmelites ) فرقه کاتولیکی درویشانه یا گدامنش است که ریشه در سنت های زاهدانه ای دارد که از پدران و مادران صحرا منشأ گرفته اند. این فرقه در سال ۱۵۹۳ تأسیس شد، و بر طبق قوانین وضع شده برای راهبان یا راهبه گان کرملی توسط دو تن از مقدسان اسپانیایی، سنت ترزای آبیلا ( آوایلا ) و سنت جان صلیبی، دستخوش یک رفرم اصلاحی گردید.
... [مشاهده متن کامل]
هم اکنون فرقه کرملی های پابرهنه با عنوان اختصاری «O. C. D» شناخته می شود، که حرف "o" در آن به کلمه "old"، به معنی «قدیمی»، مربوط است و به شاخه ای قدیمیتر از این فرقه که همان کرملی های باستانی هستند، اشاره دارد. این شاخه از کارملی ها، گاهی نیز «کارملی های اُ» یا: «O. Carm» خوانده می شود. شعبه سکولار این فرقه نیز وجود دارد که با عنوان کارملی های پابرهنه سکولار شهرت دارد. شاخه سکولار کارملی های پابرهنه، که قبلاً به عنوان فرقه سوم شناخته می شد، گاهی با عنوان اختصاری "OCDS" نیز خوانده می شود که حرف "s" در آن از کلمه "secular" گرفته شده است.
کرملی های پابرهنه ( Discalced Carmelites ) ، فرقه ای از کاتولیک های درویش مسلک رومی، که در انگلستان به نام راهبان سفید خوانده می شوند. اینان به هنگام جنگ های صلیبی، در کوه کرمل در فلسطین پیدا شدند. آیین کارشان ، در سال های ۱۲۰۶ و ۱۲۱۴ میلادی توسط سنت آلبرت پاتریارک اورشلیم نوشته شد و در سال ۱۲۲۶ میلادی مورد تصویب پاپ هورنیوس سوم قرار گرفت. کرملی ها روزگار به پارسایی و درویشی می گذراندند.
در قرن شانزدهم میلادی، و با اقدامات سنت ترزا آوایلا یا همان ترزا آبیلای مقدس، اصلاحات بطئی، یا همان رفرم با خود او آغاز گردید. این زن یک نذر یا عهد و پیمان دائمی پدیدآورد که بواسطه آن برای همیشه امکان دنبال کردن کامل ترین شکل این مکتب به وجود بیاید و همچنین به به حل و فصل قوانین مربوط بدان پرداخت تا آن را به کاملترین شکلی که او می توانست، درآورد. گروهی از راهبه ها که در یک شب از سپتامبر سال ۱۵۶۰ در حجرهٔ او گرد هم جمع شده بودند، از سنت های بدوی و اولیه بناشده توسط او و از سَنت پیتر آلکانتارا، که پیشنهاد تأسیس صومعه ای از نوع زاهدانه را داده بود، برای انجام نخستین اصلاحات در فرقه پابرهنه ها، الهام گرفتند. در ۲۴ اوت ۱۵۶۲، صومعه جدید که به سنت جوزف اختصاص داشت، تأسیس شد. سپس در دوروئلو، سن جان صلیبی و سن آنتونی عیسوی، نخستین خانقاه مربوط به برادران پابرهنه را، در نوامبر ۱۵۶۸ پایه گذاری نمودند.
... [مشاهده متن کامل]
هم اکنون فرقه کرملی های پابرهنه با عنوان اختصاری «O. C. D» شناخته می شود، که حرف "o" در آن به کلمه "old"، به معنی «قدیمی»، مربوط است و به شاخه ای قدیمیتر از این فرقه که همان کرملی های باستانی هستند، اشاره دارد. این شاخه از کارملی ها، گاهی نیز «کارملی های اُ» یا: «O. Carm» خوانده می شود. شعبه سکولار این فرقه نیز وجود دارد که با عنوان کارملی های پابرهنه سکولار شهرت دارد. شاخه سکولار کارملی های پابرهنه، که قبلاً به عنوان فرقه سوم شناخته می شد، گاهی با عنوان اختصاری "OCDS" نیز خوانده می شود که حرف "s" در آن از کلمه "secular" گرفته شده است.
کرملی های پابرهنه ( Discalced Carmelites ) ، فرقه ای از کاتولیک های درویش مسلک رومی، که در انگلستان به نام راهبان سفید خوانده می شوند. اینان به هنگام جنگ های صلیبی، در کوه کرمل در فلسطین پیدا شدند. آیین کارشان ، در سال های ۱۲۰۶ و ۱۲۱۴ میلادی توسط سنت آلبرت پاتریارک اورشلیم نوشته شد و در سال ۱۲۲۶ میلادی مورد تصویب پاپ هورنیوس سوم قرار گرفت. کرملی ها روزگار به پارسایی و درویشی می گذراندند.
در قرن شانزدهم میلادی، و با اقدامات سنت ترزا آوایلا یا همان ترزا آبیلای مقدس، اصلاحات بطئی، یا همان رفرم با خود او آغاز گردید. این زن یک نذر یا عهد و پیمان دائمی پدیدآورد که بواسطه آن برای همیشه امکان دنبال کردن کامل ترین شکل این مکتب به وجود بیاید و همچنین به به حل و فصل قوانین مربوط بدان پرداخت تا آن را به کاملترین شکلی که او می توانست، درآورد. گروهی از راهبه ها که در یک شب از سپتامبر سال ۱۵۶۰ در حجرهٔ او گرد هم جمع شده بودند، از سنت های بدوی و اولیه بناشده توسط او و از سَنت پیتر آلکانتارا، که پیشنهاد تأسیس صومعه ای از نوع زاهدانه را داده بود، برای انجام نخستین اصلاحات در فرقه پابرهنه ها، الهام گرفتند. در ۲۴ اوت ۱۵۶۲، صومعه جدید که به سنت جوزف اختصاص داشت، تأسیس شد. سپس در دوروئلو، سن جان صلیبی و سن آنتونی عیسوی، نخستین خانقاه مربوط به برادران پابرهنه را، در نوامبر ۱۵۶۸ پایه گذاری نمودند.
