کرم ضدآفتاب. کِرِم های ضدآفتاب که معمولاً با نام کِرِم آفتاب هم شناخته می شوند موادی هستند که با مالیدن آن ها بر روی سطح پوست، از آن در برابر اثرات مضر نور آفتاب محافظت می کنند و جهت جلوگیری از آفتاب زدگی استفاده می شود. کِرِم های ضدآفتاب می تواند به صورت لوسیون، اسپری، ژل، یا دیگر داروهای موضعی وجود داشته باشد این مواد با فرمول های گوناگونی ساخته می شوند و اگر درست مصرف شوند می توانند تا اندازه زیادی جلوی تأثیر پرتو فرابنفش آفتاب و اثرات منفی آن برپوست را بگیرند.
سازمان های پزشکی در ایالات متحده آمریکا از جمله انجمن سرطان آمریکا توصیه به استفاده از کرم های ضدآفتاب به دلیل کمک به پیشگیری از کارسینوم سلول سنگفرشی نموده اند. [ ۱] این در حالی است که برخی مشتقات به کار رفته در ترکیب کرم های ضدآفتاب از جمله اکسی بنزون و غیره، تأثیرات مخربی بر محیط زیست دریایی و آبزیان دارند و برای همین در ژانویه ۲۰۲۰ کشور پالائو به عنوان نخستین کشور اقدام کننده برای نجات مرجان ها و آب سنگ مرجانی که از جاذبه های گردشگری این کشور به شمار می روند استفاده از هرگونه کرم های ضدآفتاب را ممنوع اعلام کرده است. [ ۲]
نخستین ضدآفتاب را یک شیمیدان استرالیایی به نام میلتون بلیک در سال ۱۹۳۲ ( میلادی ) ساخت. [ ۳] کرم ضدآفتاب نخستین بار به صورت گسترده در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت. در آن زمان ارتش ایالات متحده مواد گوناگون را برای جلوگیری از سوختگی با نور آفتاب آزمایش می کرد. [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷]
نور آفتاب از طول موج های متفاوتی تشکیل شده است. پرتو فرابنفش طول موج خاصی از نور خورشید است که خود به دو قسمت A و B تقسیم می شود که هر دو آن ها برای پوست زیان بار هستند. پرتو فرابنفش گونه B در صورت تماس با پوست بر روی لایه خارجی پوست که اپیدرم نام دارد تأثیر می گذارد و باعث ایجاد آفتاب سوختگی می شود. این گونه از پرتو آفتاب نمی تواند از شیشه عبور کند و در نتیجه وقتی پنجره ها بسته باشند توسط شیشه جذب شده و وارد اتاق نمی شود. [ نیازمند منبع]
نوع دیگر پرتو فرابنفش یعنی A به نواحی عمقی تر پوست نفوذ می کند و می تواند باعث آسیب های شدیدتری در پوست شود علاوه براینکه از شیشه هم عبور می کند. برای همین در یک اتاق با پنجره های بسته هم وجود دارد.
هم گونه A و هم گونه B با شکستن کلاژن پوست، ساخت رادیکال های آزاد و مهار سازوکارهای ترمیم پوست، می توانند باعث ایجاد کک ومک، چروک و از همه مهم تر سرطان پوست شوند. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسازمان های پزشکی در ایالات متحده آمریکا از جمله انجمن سرطان آمریکا توصیه به استفاده از کرم های ضدآفتاب به دلیل کمک به پیشگیری از کارسینوم سلول سنگفرشی نموده اند. [ ۱] این در حالی است که برخی مشتقات به کار رفته در ترکیب کرم های ضدآفتاب از جمله اکسی بنزون و غیره، تأثیرات مخربی بر محیط زیست دریایی و آبزیان دارند و برای همین در ژانویه ۲۰۲۰ کشور پالائو به عنوان نخستین کشور اقدام کننده برای نجات مرجان ها و آب سنگ مرجانی که از جاذبه های گردشگری این کشور به شمار می روند استفاده از هرگونه کرم های ضدآفتاب را ممنوع اعلام کرده است. [ ۲]
نخستین ضدآفتاب را یک شیمیدان استرالیایی به نام میلتون بلیک در سال ۱۹۳۲ ( میلادی ) ساخت. [ ۳] کرم ضدآفتاب نخستین بار به صورت گسترده در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت. در آن زمان ارتش ایالات متحده مواد گوناگون را برای جلوگیری از سوختگی با نور آفتاب آزمایش می کرد. [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷]
نور آفتاب از طول موج های متفاوتی تشکیل شده است. پرتو فرابنفش طول موج خاصی از نور خورشید است که خود به دو قسمت A و B تقسیم می شود که هر دو آن ها برای پوست زیان بار هستند. پرتو فرابنفش گونه B در صورت تماس با پوست بر روی لایه خارجی پوست که اپیدرم نام دارد تأثیر می گذارد و باعث ایجاد آفتاب سوختگی می شود. این گونه از پرتو آفتاب نمی تواند از شیشه عبور کند و در نتیجه وقتی پنجره ها بسته باشند توسط شیشه جذب شده و وارد اتاق نمی شود. [ نیازمند منبع]
نوع دیگر پرتو فرابنفش یعنی A به نواحی عمقی تر پوست نفوذ می کند و می تواند باعث آسیب های شدیدتری در پوست شود علاوه براینکه از شیشه هم عبور می کند. برای همین در یک اتاق با پنجره های بسته هم وجود دارد.
هم گونه A و هم گونه B با شکستن کلاژن پوست، ساخت رادیکال های آزاد و مهار سازوکارهای ترمیم پوست، می توانند باعث ایجاد کک ومک، چروک و از همه مهم تر سرطان پوست شوند. [ نیازمند منبع]
wiki: کرم ضدآفتاب