کرظه

لغت نامه دهخدا

( کرظة ) کرظة. [ ک ُ ظَ ] ( ع اِ ) کُظرة. ( از اقرب الموارد ). چوبک گوشه کمان. || پی که دربن سوفار تیر پیچند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس