کرظ

لغت نامه دهخدا

کرظ. [ ک َ ] ( ع مص ) طعن کردن در ناموس و آبروی کسی. ( ازمنتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ).

کرظ. [ ک ِ ] ( ع ص ) طعن کننده در حسب مردم. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).گویند: هو کرظ حسب ؛ ای یکرظه. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس