کرسی

[ویکی فقه] کرسی مظهر حکومت و تدبیر خداوند است.
«کرسی» به معنای جای نشستن آدمی است.
مراد از کرسی
مراد از کرسی در قرآن، مُلک خداوند است.
معانی کرسی
برخی گفته اند که دو معنا دارد: یکی ظرفی که همه آسمان ها و زمین در آن جای دارند و خداوند همه آفریدگان را در آن آفریده است و دوم، علم خداوند متعال این علم ویژه ذات اقدس او است و حتی پیامبران و حجج خویش را از آن نصیب نداده است. خداوند با این علم، هرگز از ملک خویش بی خبر نخواهد بود و بر همه جزئیّات و ویژگی های آنها محیط است.
قلمرو کرسی الهی
...

[ویکی شیعه] کُرسِی از مفاهیم قرآنی است که بنابر اعتقاد شیعه، منظور از آن علم، فرماندهی یا عظمت الهی است. ظاهرگرایان، کرسی را محل نشستن خداوند می دانند؛ اما اشاعره معتقدند باید به وجود داشتن کرسی ایمان داشت؛ اما درباره اینکه معنای آن چیست باید سکوت کرد.
کرسی در لغت به معنای «تخت کوتاه» است که پادشاهان بر روی آن می نشینند. گروهی کرسی را همان عرش الهی می دانند و گروهی دیگر معتقدند که با هم تفاوت دارند. این واژه دو بار در قرآن ذکر شده است. در آیه۳۴ سوره ص، در معنای لغوی خود به کار رفته و به کرسی (تخت) سلیمان(ع) اشاره دارد. در آیه۲۵۵ سوره بقره، که آیةالکرسی نام دارد، آمده است که گستردگی کرسیِ الهی، آسمان ها و زمین را در بر گرفته است.
بر پایه روایات، عظمت کرسی به اندازه ای است که آسمان ها در مقابل آن، مانند حلقه ای است که در بیابانی افتاده باشد. طبق حدیثی از امام صادق(ع): عرش و کرسی دو باب از بزرگترین ابواب غیب هستند. در روایتی از امام علی (ع) نیز آمده است که چهار فرشته به دستور خداوند، کرسی را حمل می کنند. کرسی گنجایش هر چیزی را دارد و خداوند تمام اشیاء را داخل کرسی خلق کرد، مگر عرش که بزرگتر از کرسی است.

کرسی (نور). کرسی، روستایی از توابع بخش بلده شهرستان نور در استان مازندران ایران است.
این روستا در دهستان تتارستاق قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۸۰ نفر ( ۵۹ خانوار ) بوده است؛ و در حال حاضر سال ۱۳۹۲ جمعیت مردم کرسی به ۱٬۲۰۰ نفر رسیده که ۱٬۰۰۰ نفر آن ها ساکن آمل می باشند و تعداد زیادی به تهران مهاجرت کردند. [ ۱] مردم کرسی از قومیت طبری هستند که ریشه آن به قوم آمارد و قوم تپوری می رسد. [ ۲] مردم کرسی به زبان طبری ( مازندرانی ) و گویش کجوری سخن میگویند. [ ۳] مردم روستا به کرسی چی مشهورند.
روستای کرسی به دو محله به نام های کیامحله و اسحاق محله تقسیم می شود که کیامحله قسمت شرقی و بالادست روستا است و اسحاق محله قسمت غربی و پایین دست روستا را شامل می شود. همچنین در قسمت مرکزی روستا به نام حموم سره شهرت دارد.
‏شامل آب و هوای معتدل کوهستانی و آب و هوای سرد کوهستانی است. دوری از دریا و افزایش تدریجی ارتفاع در اراضی جلگه ای، تغییرات خاصی را در آب و هوای این روستا پدیدآورده است. به طوری که در ارتفاعات ۱٬۸۰۰ تا ۳٬۰۰۰ متری، آب و هوای معتدل کوهستانی با زمستان های سرد و یخ بندان طولانی و تابستان های کوتاه و معتدل وجود دارد. در ارتفاعات بالای ۳٬۰۰۰ متر که دمای هوا به شدت پایین می آید، دارای زمستان های سرد همراه با یخ بندان طولانی و تابستان ها کوتاه و خشک است.
↑ درگاه ملی آمار ایران ↑ نصری اشرفی، جهانگیر ( ۱۳۹۹ ) . جعفر شجاع کیوانی، ویراستار. دانشنامهٔ تبرستان و مازندران جلد سوم. نشرنی = ۲۵۲. ↑ نصری اشرافی، جهانگیر ( ١٣٧٧ ) . واژه نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص.   صفحه ۳۱ جلد اول. شابک  ۰ - ۵ - ۹۱۱۳۱ - ۹۶۴ مقدار | شابک= را بررسی کنید: checksum ( کمک ) .

کُرسی
کُرسی
چهارپایۀ چوبی مربع شکل پایه کوتاهی که در زمستان به ویژه در مناطق سردسیر ایران برای گرم شدن، با قرار دادن منقل آتش در زیر و پوشاندن روی آن با لحاف، مورد استفاده بود (و هنوز در بسیاری از نقاط هست). معمولاً کرسی را در وسط بزرگ ترین اتاق خانه قرار می دهند، دور آن تشک می اندازند و روی کرسی را با لحافی بزرگ، موسوم به لحاف کرسی می پوشانند و افراد خانواده پاها و قسمتی از بالاتنۀ خود را در زیر کرسی گرم می کنند. ظاهراً این وسیله ابداعی ایرانی است و در جاهای دیگر دنیا ، لااقل به شکل توصیف شده کاربرد ندارد. با رواج وسایل گرم کنندۀ برقی و سوخت های فسیلی، تدریجاً از اهمیت و استفاده از کرسی کاسته می شود. وجود کرسی وسیله ای برای جمع شدن اعضای خانواده بود و از این لحاظ کاربردی اجتماعی نیز داشت.

کرسی (عرفان). در لغت به معنی تخت و سریر است و در اصطلاح عرفا جایگاه امر و نهی خداوندی و محل تجلّی همة صفات فعلیه و مظهر اقتدار حضرت حق و محل ایجاد و عدم و ظهور آثار متضاد است. در این مورد عرفا نظرات گوناگون داده اند؛ برخی کرسی را علم دانسته اند و از همین رو دفتر علم را کراسه نام نهاده اند و عالمان را کراسی خوانده اند. برخی دیگر مراد از کرسی را عظمت و پادشاه دانسته اند و برخی معتقدند خداوند کرسی را از لؤلؤ آفریده است. برخی گفته اند: کرسی نام فرشته ای است که خداوند او را خلق کرده است تا آسمان ها و زمین ها از او پر شود. عین القضاة همدانی می گوید: هر قائمه ای از قوائم کرسی چندان است که هفت آسمان و هفت زمین و کرسی در پیش عرش است و حاملان کرسی چهار فرشته اند. این واژه از قرآن کریم گرفته شده است (سورة بقره، 255).
58010400

کرسی (قرآن). کُرسی (در قرآن)
(در لغت به معنای تخت یا چیزی که روی آن نشینند) این کلمه را کنایه از مُلک و سلطنت می گیرند. در قرآن و در انتساب به خداوند، مقام تدبیر اوست بر همۀ آنچه در آسمان ها و زمین است. این مرحله و مقام، امری واقعی و حقیقی الهی است و صرف تمثیل نیست و مراد از وسعت کرسی احاطۀ مقام سلطنت الهی است (بقره، ۲۵۵). در روایات کرسی را به معنی علم دانسته اند و برخی دیگر آن را مترادف با عرش گفته اند، در این صورت، معنی آیه این می شود که قدرت و سلطۀ او آسمان ها و زمین را فراگرفته است. در روایتی از امام صادق (ع) کرسی و عرش را دو باب از بزرگ ترین ابواب غیب دانسته و کرسی را باب ظاهر و عرش را باب باطن غیب نامیده اند. از این جا معلوم می شود که صفت عرش عظیم تر از صفت کرسی است. نیز ← عرش