کردوسه

لغت نامه دهخدا

( کردوسة ) کردوسة. [ ک ُ س َ ] ( ع اِ ) گله بزرگ از اسبان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || عضو. اندام. ( ناظم الاطباء ). رجوع به کردوس شود. || هر استخوان دوگانه بند اندام چون دو کتف و دو زانو و جزآن. ج ، کُردوس. ( منتهی الارب ). هر استخوان دوگانه که در مفصل بهم متصل شوند. ( از اقرب الموارد ). هر دو استخوانی که در جای جدایی یعنی بند بیکدیگر رسند. ( ازشرح قاموس ). || هر استخوان آکنده گوشت. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ج ، کَرادیس ، ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) کَرادِس. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

گله بزرگ از اسبان یا عضو اندام

فرهنگ عمید

۱. دستۀ بزرگ سوار یا اسب.
۲. (زیست شناسی ) دو استخوان که با یک مفصل به هم متصل شده باشند.

پیشنهاد کاربران

بپرس