کردوجین

لغت نامه دهخدا

کردوجین. [ ک ُ ] ( اِخ ) دختر منگو تیموربن هلاکو که به عقد اتابک جلال الدین سیورغتمش درآمد و در سال 693 هَ. ق. که سیورغتمش به دست پادشاه خاتون کشته شد. وی کرمان را محاصره و فتح کرد و پادشاه خاتون را به انتقام قتل شوهر کشت و بتخت سلطنت نشست تا 792 هَ. ق. در شیراز حکومت داشت. تاریخ وفات او معلوم نیست. ( از تاریخ مغول صص 406-410 ). رجوع به تاریخ عصر حافظ ج 1 و تاریخ گزیده شود.

کردوجین. [ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان خرقان غربی بخش آوج شهرستان قزوین. کوهستانی و سردسیر است و 112 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).

دانشنامه آزاد فارسی

کُردوجین ( ـ سلطانیه ۷۳۸ق)
دختر منگو تیمور بن هولاکوخان و آبش خاتون آخرین اتابک سلغری فارس (۶۶۲ـ۶۸۱ق) و همسر سلطان جلال الدین سیور غتمش پادشاه قراختائی کرمان (حک: ۶۸۱ـ۶۹۱ق) و پس از او همسر امیرچوپان. پس از به سلطنت رسیدن سلطان ابوسعید، کردوجین برای وی هدایای گرانبهایی فرستاد و سلطان نیز حکومت فارس را به او بخشید. او بناهای متعددی در شیراز و دوازده مدرسه ، رباط ، بیمارستان ، مسجد و سد ساخت و موقوفات زیادی برای آن ها منظور کرد؛ ازجمله مدرسه باشکوهی به نام «مدرسۀ شاهی» در کنار دولتخانۀ اتابکی ساخت . بوستانی برای تفریحگاه عمومی مردم ایجاد کرد و برای طلاب ، حافظان قرآن کریم ، صوفیان و سایر مستمندان حقوق هایی تعیین کرد. وی در مدرسه شاهی به خاک سپرده شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس