کرخا
لغت نامه دهخدا
کرخا. [ ک َ ] ( اِخ ) کرکا. نام ناحیه ای است که در کتیبه داریوش اول پادشاه هخامنشی آمده و این پادشاه آن را از متصرفات خود دانسته است. جای کرخا بطور دقیق معلوم نیست ، گروهی با گرجستان و گروه دیگر با کاریه آسیای صغیر منطبق دانسته اند، اما صاحب تاریخ ایران باستان آن را همان قرطاجنه که فنیقیها کرث خدشث می نامیدند پنداشته است. ( از تاریخ ایران باستان ج 2 ص 1452 و 1454 ). رجوع به قرطاجنه و کارتاژ شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید