کرثی

لغت نامه دهخدا

کرثی ٔ. [ ک ِ ث ِءْ ] ( ع اِ ) ابر بلند رفته برهم نشسته. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). ابر مرتفع متراکم. ( از اقرب الموارد ). || پوست بیرون بیضه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). پوست بیرون تخم مرغ. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس