کربین، یک دگرشکل کربن است که ساختار شیمیایی اش به صورت زنجیره تکرار شونده C≡C - ) n - ) است که در آن پیوندهای یگانه و سه گانه به صورت متناوب تکرار می شوند. [ ۱] [ ۲]
کربین، در فناوری نانو به طرز قابل ملاحظه ای مورد توجه است و مدول یانگ آن ۷۰۰۱۳۲۷۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۳۲٫۷ تراپاسکال است؛ حدود ۴۰ برابر الماس. [ ۴] این ماده در فضای بین ستاره ای نیز مشاهده شده است. با این حال، اخیراً وجود آن در فازهای متراکم مورد بحث است؛ چرا که چنین زنجیرهایی اگر به هم برسند، با آزاد کردن گرما ( و شاید انفجار ) با هم تشکیل پیوند می دهند. [ ۵]
اولین ادعاهای شناسایی این آلوتروپ در سال ۱۹۶۰ انجام شد. [ ۵] [ ۶] و در سال ۱۹۷۸ تکرار شد. [ ۷] بررسی مجدد نمونه هایی از چندین گزارش قبلی در سال ۱۹۸۲ نشان داد که سیگنال هایی که ابتدا به کربین نسبت داده می شد، در اصل به دلیل ناخالصی های سیلیکات در نمونه ها بود. [ ۸]
در سال ۱۹۸۴، یک گروه در اکسون شناسایی خوشه هایی با تعداد کربن های بین ۳۰ تا ۱۸۰ در آزمایش ها تبخیر کربن را گزارش کرد و آنها را به کربن پلی یون نسبت داد. [ ۹] با این حال، این خوشه ها بعدها به عنوان فولرین تشخیص داده شدند. [ ۵]
در سال ۱۹۹۱ ادعا شد که کربین در میان دیگر آلوتروپ های کربن در نمونه های کربن سیاه آمورف توسط موج های شوک، تبخیر و شناسایی شده بود. [ ۱۰]
در سال ۱۹۹۵، تهیه زنجیره های کربین با بیش از ۳۰۰ کربن گزارش شد. ادعا می شد که آنها به اندازه معقولی پایدار بودند، حتی در مقابل رطوبت و اکسیژن. تا زمانی که آلکین های انتهائی در زنجیره به جای اتم های هیدروژن با گروه های ساکن پوشانده می شوند ( مانند butyl ترت یا trifluoromethyl ) . این تحقیق ادعا می کرد که داده ها به طور مشخص یک ساختار کربین مانند را نشان می دادند، نه یک ساختار فولرون مانند. [ ۱۱] با این حال، طبق گفتهٔ هارولد کروتو، خواص و روش های مصنوعی مورد استفاده در این مطالعات با با ایجاد فولرین سازگار است. [ ۵]
گزارش دیگری در سال ۱۹۹۵ ادعا کرد که تشخیص داده زنجیره های کربین را با طول نامعین در یک لایه ای از ماده کربنیزه، با ضخامت ۱۸۰ نانومتر، حاصل از واکنش تفلون جامد غوطه ور در آمالگام فلز قلیایی در دمای محیطی ( بدون حضور هیچ گونهٔ حامل هیدروژن ) . [ ۱۲] واکنش فرض شده چنین است:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکربین، در فناوری نانو به طرز قابل ملاحظه ای مورد توجه است و مدول یانگ آن ۷۰۰۱۳۲۷۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۳۲٫۷ تراپاسکال است؛ حدود ۴۰ برابر الماس. [ ۴] این ماده در فضای بین ستاره ای نیز مشاهده شده است. با این حال، اخیراً وجود آن در فازهای متراکم مورد بحث است؛ چرا که چنین زنجیرهایی اگر به هم برسند، با آزاد کردن گرما ( و شاید انفجار ) با هم تشکیل پیوند می دهند. [ ۵]
اولین ادعاهای شناسایی این آلوتروپ در سال ۱۹۶۰ انجام شد. [ ۵] [ ۶] و در سال ۱۹۷۸ تکرار شد. [ ۷] بررسی مجدد نمونه هایی از چندین گزارش قبلی در سال ۱۹۸۲ نشان داد که سیگنال هایی که ابتدا به کربین نسبت داده می شد، در اصل به دلیل ناخالصی های سیلیکات در نمونه ها بود. [ ۸]
در سال ۱۹۸۴، یک گروه در اکسون شناسایی خوشه هایی با تعداد کربن های بین ۳۰ تا ۱۸۰ در آزمایش ها تبخیر کربن را گزارش کرد و آنها را به کربن پلی یون نسبت داد. [ ۹] با این حال، این خوشه ها بعدها به عنوان فولرین تشخیص داده شدند. [ ۵]
در سال ۱۹۹۱ ادعا شد که کربین در میان دیگر آلوتروپ های کربن در نمونه های کربن سیاه آمورف توسط موج های شوک، تبخیر و شناسایی شده بود. [ ۱۰]
در سال ۱۹۹۵، تهیه زنجیره های کربین با بیش از ۳۰۰ کربن گزارش شد. ادعا می شد که آنها به اندازه معقولی پایدار بودند، حتی در مقابل رطوبت و اکسیژن. تا زمانی که آلکین های انتهائی در زنجیره به جای اتم های هیدروژن با گروه های ساکن پوشانده می شوند ( مانند butyl ترت یا trifluoromethyl ) . این تحقیق ادعا می کرد که داده ها به طور مشخص یک ساختار کربین مانند را نشان می دادند، نه یک ساختار فولرون مانند. [ ۱۱] با این حال، طبق گفتهٔ هارولد کروتو، خواص و روش های مصنوعی مورد استفاده در این مطالعات با با ایجاد فولرین سازگار است. [ ۵]
گزارش دیگری در سال ۱۹۹۵ ادعا کرد که تشخیص داده زنجیره های کربین را با طول نامعین در یک لایه ای از ماده کربنیزه، با ضخامت ۱۸۰ نانومتر، حاصل از واکنش تفلون جامد غوطه ور در آمالگام فلز قلیایی در دمای محیطی ( بدون حضور هیچ گونهٔ حامل هیدروژن ) . [ ۱۲] واکنش فرض شده چنین است:
wiki: کربین
