[ویکی نور] «هانری کربن» در چهارم آوریل 1903م در شهر پاریس دیده به جهان گشود.
در دوران کودکی آموزش های مذهب کاتولیک را آموخت. سپس به مدرسه علوم مسیحی رفت و به نهضت پروتستان علاقه مند شد. وی برای ادامه تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال 1925م لیسانس گرفت. یک سال بعد، گواهی نامه عالی فلسفه و در سال 1928م دیپلم تتبعات عالی دانشگاه پاریس و سرانجام در سال 1929م، دیپلم مدرسه السنه شرقی پاریس را اخذ نمود. در همین سال ها با زبان های عربی، فارسی و پهلوی آشنا شد.
وی از شاگردان فیلسوفان بزرگی از جمله ادموند هوسرل، ارنست کاسیرر، امیل بریه، اتین ژیلسون و لویی ماسینیون بوده است. همچنین او نخستین مترجم آثار مارتین هایدگر به فرانسوی است.
وی بعدها، نزد لویی ماسینیون رفت و نسخه ای از کتاب «حکمة الاشراق» سهروردی را از او دریافت کرد. این کار تاثیر روحی فراوانی بر کربن نهاد و او را راهی شرق نمود. نخستین مقاله اش در نشریه بررسی های فلسفی، درباره یکی از آثار سهروردی به طبع رسید و اولین اثر مستقل او به زبان فرانسه، در خصوص سهروردی، در سال 1939م تحت عنوان «سهروردی مؤسس حکمت اشراق» چاپ شد.
کربن مدت ها ریاست انستیتو فرانسه و ایران را عهده دار بود و به همت او، مشاهیری چون سهروردی، روزبهان و ملاصدرا برای جامعه علمی و فرهنگی اروپا به نام هایی آشنا مبدل گردید. در جهانی که برخورد میان فرهنگ های گوناگون، پیوسته با شکاف های بیشتر مواجه می شد، وی نمونه ای از تلاش فوق العاده برای تفاهم بود.
کربن را باید فیلسوف و مفسر حکمت معنوی شیعه نامید. مطالعات او در آثار عرفانی، لطف و جذبه وصف ناپذیری به آثارش بخشیده است. کربن خود در این باره می گوید: پرورش من از آغاز فلسفی بود. به همین دلیل، نه به معنای دقیق کلمه متخصص زبان و فرهنگ آلمانی هستم و نه مستشرق؛ فیلسوفی رهروام به هر دیاری که راهبرم شوند. اگر چه در این سیر و سلوک از فرایبورگ، تهران و اصفهان سر درآورده ام؛ اما این شهرها از نظر من، مدینه های تمثیلی اند؛ منازلی نمادین از راه و سفری همیشگی و پایدار. (سخنان ایراد شده در سمینار پیرامون آثار هانری کربن، انجمن ایران شناسی فرانسه در ایران، ص18)
در دوران کودکی آموزش های مذهب کاتولیک را آموخت. سپس به مدرسه علوم مسیحی رفت و به نهضت پروتستان علاقه مند شد. وی برای ادامه تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال 1925م لیسانس گرفت. یک سال بعد، گواهی نامه عالی فلسفه و در سال 1928م دیپلم تتبعات عالی دانشگاه پاریس و سرانجام در سال 1929م، دیپلم مدرسه السنه شرقی پاریس را اخذ نمود. در همین سال ها با زبان های عربی، فارسی و پهلوی آشنا شد.
وی از شاگردان فیلسوفان بزرگی از جمله ادموند هوسرل، ارنست کاسیرر، امیل بریه، اتین ژیلسون و لویی ماسینیون بوده است. همچنین او نخستین مترجم آثار مارتین هایدگر به فرانسوی است.
وی بعدها، نزد لویی ماسینیون رفت و نسخه ای از کتاب «حکمة الاشراق» سهروردی را از او دریافت کرد. این کار تاثیر روحی فراوانی بر کربن نهاد و او را راهی شرق نمود. نخستین مقاله اش در نشریه بررسی های فلسفی، درباره یکی از آثار سهروردی به طبع رسید و اولین اثر مستقل او به زبان فرانسه، در خصوص سهروردی، در سال 1939م تحت عنوان «سهروردی مؤسس حکمت اشراق» چاپ شد.
کربن مدت ها ریاست انستیتو فرانسه و ایران را عهده دار بود و به همت او، مشاهیری چون سهروردی، روزبهان و ملاصدرا برای جامعه علمی و فرهنگی اروپا به نام هایی آشنا مبدل گردید. در جهانی که برخورد میان فرهنگ های گوناگون، پیوسته با شکاف های بیشتر مواجه می شد، وی نمونه ای از تلاش فوق العاده برای تفاهم بود.
کربن را باید فیلسوف و مفسر حکمت معنوی شیعه نامید. مطالعات او در آثار عرفانی، لطف و جذبه وصف ناپذیری به آثارش بخشیده است. کربن خود در این باره می گوید: پرورش من از آغاز فلسفی بود. به همین دلیل، نه به معنای دقیق کلمه متخصص زبان و فرهنگ آلمانی هستم و نه مستشرق؛ فیلسوفی رهروام به هر دیاری که راهبرم شوند. اگر چه در این سیر و سلوک از فرایبورگ، تهران و اصفهان سر درآورده ام؛ اما این شهرها از نظر من، مدینه های تمثیلی اند؛ منازلی نمادین از راه و سفری همیشگی و پایدار. (سخنان ایراد شده در سمینار پیرامون آثار هانری کربن، انجمن ایران شناسی فرانسه در ایران، ص18)