کربلاء

لغت نامه دهخدا

کربلاء. [ ک َ ب َ ] ( اِخ ) کربلا. اعجمی و معرب است. ( المعرب جوالیقی ص 191 ). موضعی است که حسین بن علی رضی اﷲ تعالی عنهما در آنجا کشته شد. ( منتهی الارب ). مشهد امام حسین صلوات اﷲ علیه و ظاهراً این لفظ در اصل کرب بلا بوده باشد باء اول را حذف کرده اند چرا که چون دو کلمه را ترکیب دهند و آخر کلمه اول و اول کلمه آخر از یک جنس باشند، آخر کلمه اول راحذف کنند. ( آنندراج ). موضعی است در طرف بریه از کوفه که حسین بن علی رضی اﷲ عنه در آنجا کشته شد. ( از معجم البلدان ). شهری است بزرگ به عراق و مرکز استان کربلا بین حله و دیوانیه ، نزدیک به سی وپنج هزار تن جمعیت دارد. مشهد امام حسین بن علی بن ابیطالب ( ع ) امام سوم شیعیان اثناعشری بدان شهر است. رجوع به کربلا شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس