لغت نامه دهخدا
( کرباسة ) کرباسة. [ ک ِ س َ ] ( ع اِ ) کرباس و اخص از آن است. ( از اقرب الموارد ). قطعه ای از کرباس. ( ناظم الاطباء ). رجوع به کرباس شود.
کرباسه. [ ک َ س َ / س ِ ] ( اِ ) به شبه مار جانوری است ولی پای دارد. ( از فرهنگ اسدی نخجوانی ). کربس. سوسمار.( اوبهی ). کربسه. کربش. ( صحاح الفرس ). سام ابرص. به تازی الوزغة گویند. ( ذخیره خوارزمشاهی ). کرباشه. ( فرهنگ جهانگیری ). چلپاسه. ( ناظم الاطباء ). مارپلاس. ( یادداشت مؤلف ). کربسو. کرپاسه. کرپاشه . کربایس. کربس. کربش. کرفش :
چاه پر کرباسه و پر کژدمان
خورد ایشان پوست روی مردمان.رودکی.
رجوع به کرباسو، مارمولک و مترادفات کلمه شود. فرهنگ فارسی
چلپاسه، سوسمارکوچک، کلپاسه وکلباسه وکربسووکرباشه وکربش وکربشه نیزگفته شده
به شبه مار جانوریست ولی پای دارد. سوسمار فرهنگ معین
(کَ سَ یا سِ ) (اِ. ) چلپاسه ، سوسمار کوچک . کرپاسو، کرپاسه ، کرپاشه ، کربس و کربش هم گویند. فرهنگ عمید
=چلپاسه: چاه پر کرباسه و پرکژدمان / خوردِ ایشان پوستِ روی مردمان (رودکی: لغت نامه: کرباسه ). 