کرباس باف

لغت نامه دهخدا

کرباس باف. [ ک َ ] ( نف مرکب ) کرباس بافنده. بافنده کرباس. آنکه کرباس بافد. ( فرهنگ فارسی معین ).

( صفت ) آنکه کرباس بافد بافند. کرباس .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید