کرایه نشین

/kerAyeneSin/

معنی انگلیسی:
tenant, renter

لغت نامه دهخدا

کرایه نشین. [ ک ِ ی َ / ی ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) اجاره نشین. ( یادداشت مؤلف ). آنکه در خانه و جایی که کرایه کرده است اقامت کند. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه در خانه و جایی که کرایه کرده اقامت کند .

فرهنگ معین

( ~ . نِ ) (اِ. ) مستأجر.

فرهنگ عمید

= مستٲجر

جدول کلمات

مستاجر

مترادف ها

tenant (اسم)
اجاره دار، مستاجر، کرایه نشین

فارسی به عربی

مستاجر

پیشنهاد کاربران

بپرس