کِرایْسْلِر، فریتْس (۱۸۷۵ـ۱۹۶۲)(Kreisler, Fritz)
ویولن نواز و آهنگ ساز اتریشی. از ۱۹۴۳ شهروند امریکا شد. دستاورد پربار او از آثاری که در اوایل قرن ۲۰ ضبط کرد، معرفی آثار کلاسیک فراوانی از استادان قدیم به طیف گسترده ای از مخاطبان را در پی داشت، همچون یوهان سباستینباخ و فرانسوآ کوپرَن و نیز آهنگ سازان مدرنی همچون مانوئل دِ فایا و سرگِی راخمانینوف؛ قطعه های رُمانتیک فراوانی نیز به سبک کلاسیک ها، اغلب با نامی مستعار، ساخت و ضبط کرد. در ۱۹۱۰ نخستین اجرای کنسرتوی ویولن اثر ادوارد اِلگار را ارائه داد، که خود آهنگ ساز به او تقدیم کرده بود. کرایسلِر ابتدا در ۷ سالگی وارد صحنۀ کنسرت شد. در کنسرواتوار وین زیرنظر یوزف هِلمِسبرگر و ژاک اوبِر، و در کنسرواتوار پاریس زیرنظر ژوزف ماسار و لئو دلیب تحصیل کرد، و در ۱۲ سالگی برندۀ مدال طلا شد. در ۱۸۸۹ از امریکا به اتریش بازگشت تا پزشکی بخواند. پس از خدمت نظام و یک دوره مطالعۀ فشرده، بار دیگر در ۱۸۹۹ در مقام تک نواز در برلین به روی صحنه رفت. در ۱۹۱۴ پس از سه ماه خدمت در ارتش اتریش به سبب جراحت مرخص شد و به امریکا بازگشت، و بالاخره در این کشور مستقر شد. گشت های هنری مداومی در اروپا داشت و نخستین اجرای کنسرتوی ویولن اِلگار را (۱۰ نوامبر ۱۹۱۰) ارائه داد. شهرت او بیشتر به سبب اجراهای پرتفصیل و از لحاظ عاطفی وفادارانه اش از کنسرتو ویولن های برامس و بتهوون است. ساخته های او عبارت اند از یک کوآرتت زهی، اپرت شکوفه های سیب (۱۹۱۹)، و تعدادی تک نوازی ویولن، که ابتدا سعی داشت برخی از آن ها را به منزلۀ کار آهنگ سازان قرن ۱۸ عرضه کند.
ویولن نواز و آهنگ ساز اتریشی. از ۱۹۴۳ شهروند امریکا شد. دستاورد پربار او از آثاری که در اوایل قرن ۲۰ ضبط کرد، معرفی آثار کلاسیک فراوانی از استادان قدیم به طیف گسترده ای از مخاطبان را در پی داشت، همچون یوهان سباستینباخ و فرانسوآ کوپرَن و نیز آهنگ سازان مدرنی همچون مانوئل دِ فایا و سرگِی راخمانینوف؛ قطعه های رُمانتیک فراوانی نیز به سبک کلاسیک ها، اغلب با نامی مستعار، ساخت و ضبط کرد. در ۱۹۱۰ نخستین اجرای کنسرتوی ویولن اثر ادوارد اِلگار را ارائه داد، که خود آهنگ ساز به او تقدیم کرده بود. کرایسلِر ابتدا در ۷ سالگی وارد صحنۀ کنسرت شد. در کنسرواتوار وین زیرنظر یوزف هِلمِسبرگر و ژاک اوبِر، و در کنسرواتوار پاریس زیرنظر ژوزف ماسار و لئو دلیب تحصیل کرد، و در ۱۲ سالگی برندۀ مدال طلا شد. در ۱۸۸۹ از امریکا به اتریش بازگشت تا پزشکی بخواند. پس از خدمت نظام و یک دوره مطالعۀ فشرده، بار دیگر در ۱۸۹۹ در مقام تک نواز در برلین به روی صحنه رفت. در ۱۹۱۴ پس از سه ماه خدمت در ارتش اتریش به سبب جراحت مرخص شد و به امریکا بازگشت، و بالاخره در این کشور مستقر شد. گشت های هنری مداومی در اروپا داشت و نخستین اجرای کنسرتوی ویولن اِلگار را (۱۰ نوامبر ۱۹۱۰) ارائه داد. شهرت او بیشتر به سبب اجراهای پرتفصیل و از لحاظ عاطفی وفادارانه اش از کنسرتو ویولن های برامس و بتهوون است. ساخته های او عبارت اند از یک کوآرتت زهی، اپرت شکوفه های سیب (۱۹۱۹)، و تعدادی تک نوازی ویولن، که ابتدا سعی داشت برخی از آن ها را به منزلۀ کار آهنگ سازان قرن ۱۸ عرضه کند.
wikijoo: کرایسلر،_فریتس_(۱۸۷۵ـ۱۹۶۲)