کراک کوکائین

کراک کوکائین نوعی ماده مخدر با منشأ کوکائین می باشد و باور بر این است که از اوائل دهه ۸۰ میلادی ابداع شده است. کراک به صورت تکه های بلور است که به صورت تدخینی مصرف می شوند. [ ۱] در ترکیب کراک کوکائین، نمک کلرید آمونیوم و مقدار کمی آب وجود دارد. برای افزایش حجم کراک در تولید آن از بی کربنات سدیم ( جوش شیرین ) هم استفاده می شود. کوکائینی که از فرایند تخلیص کراک به دست می آید درجه خلوص بالائی دارد. [ نیازمند منبع]
علت نام گذاری کراک صدایی است که هنگام گرم کردن بلورها در اثر تبخیر آب ایجاد می شود. تفاوت کراک با کوکائین از نظر شیمیایی در آن است که برای تهیهٔ کوکائین به شکلی که قابل تزریق باشد، لازم است که آن را با اسید کلریدریک خنثی کنند. کراک در واقع فرم خنثی نشدهٔ کوکائین است. [ نیازمند منبع] [ ۲] کراک ناخالص برخلاف انواع خالص تر کوکائین دارای قیمت پائینی است که باعث علاقه بیشتر به آن در میان اقشار پائین جامعه می شود. در ایالات متحده مجازات همراه داشتن پنج گرم کراک حداقل پنج سال زندان می باشد که این برابر با مجازات همراه داشتن نیم کیلو پودر کوکائین است. [ ۳] بدین ترتیب قیمت پائین ( نسبت به کوکائین ) ، وابستگی روحی و ضررهای بازگشت ناپذیر جسمی از مشخصه های کراک کوکائین هستند.
اثرات جسمی مصرف این مواد عبارت است از: خشک شدن دهان، عرق کردن، افزایش ضربان قلب و فشار خون، و بی اشتهایی. در دوزهای بالاتر افراد دچار اضطراب و دستپاچگی شدید می شوند. تأثیرات کشیدن کوکائین از راه بینی بلافاصله بعد از مصرف آغاز شده و در صورتی که مصرف تکرار نشود، تا حدود ۳۰ دقیقه ادامه پیدا می کند. اثرات کشیدن کراک بسیار زودتر از این آغاز شده و زودتر نیز از بین می رود. مصرف دوز بالای این مواد، یا تکرار مصرف همان دوز قبلی در طول یک ساعت، می تواند باعث بروز اضطراب شدید شود. با دفع شدن مواد از بدن، اثرات آن نیز به تدریج از بین می رود. مصرف کنندگان این مواد، در زمان مصرف احساس نئشگی و پرانرژی بودن کرده و بلافاصله بعد از ناپدید شدن این اثرات، دچار خستگی و افسردگی می شوند. مصرف دوز بسیار زیاد می تواند باعث بروز اختلالات تنفسی یا ایست قلبی شود. "[ ۴]