کرانگین

لغت نامه دهخدا

کرانگین. [ ک َ ن َ ] ( ص نسبی ) ( از:کرانگ + ین ) منسوب به کرانه. از کرانه. طرفی. جانبی. ( فرهنگ فارسی معین ) : چون سه جزو ترکیب کنند یکی میانگین و دو کرانگین این میانگین ، دو کرانگین را از یکدیگر جدا دارد. ( دانشنامه علائی ص 77 ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) منسوب به کرانه طرفی جانبی : [ ... چون سه جزو ترکیب کنند : یکی میانگین و دو کرانگین این میانگین یا دو کرانگین را از یکدیگر جدا دارد ... ] ( دانشنام. علائی . الهی )

پیشنهاد کاربران

بپرس