کراندن

بُنِ کراندن در گویش کمره ای چَمِ مالاندن می دهد.
کِرید = مالیده شد
کراند = مالاند
بَکِران = بمالان

در لری بویراحمدی
کِرنادَن - kernadan یا کِرَّنادَن - keranadan [ ( کِرنیدَن ) ]
به معنی جدا کردن ته دیگ از قابلمه ، تراشیدن ، جدا کردن
مثال:
فاتیلَه ( پاتیل ) کِرنا: ته دیگ را از دیگ جدا کرد
گر چونه ایکرنه: نوک ( سر ) این چوب رو می تراشد

کراندن لایه برداشتن با کاردک این واژه با واژه کارد و کاردک
- ته دیگ را هم زین رو کرون گویند

کریدن یا کراندن یعنی مالیدن، ساییدن و با دشواری حرکت کردن چند چیز برهم.

یا کروندن. جدا کردن لایه ای از چیزی. مانند کروندن ته دیگ یا رنگ دیوار در گویش کازرونی ( ع. ش )