کراسه. [ ک ُ س َ / س ِ ] ( اِ ) مصحف و کلام خدا را گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). قرآن مجید.( ناظم الاطباء ). صاحب فرهنگ انجمن آرای ناصری گوید: کراسة کتاب را گویند عموماً و قرآن مجید را خصوصاً. ( از آنندراج ) :
عنوان مجوس و سبحه بر وی
دست جنب و کراسه در وی.
طیان ( از فرهنگ فارسی معین ).
ای «عن فلان قال » چنان دان که پیش من آرایش کراسه و تمثال و دفترست.
طیان.
بر نام من ار فال گشایی ز کراسه بینی به خط اول قد مسنی الضر.
سوزنی ( از آنندراج ).
گر آنچه در این کراسه گفتم کس گفته خدای را نگفتم.
خاقانی.