کرارا

می شود که شخصِ الف، وکیل من است و حقِّ توکیل به غیر دارد، ولو کراراً. یعنی شخصِ الف، وکیل من است و نیز حقّ دارد که خودش شخصاً برای آنچه به او وکالت داده ام، به دیگری ( وکیل دوّم ) در همان مورد، وکالت بدهد اگرچه به دفعات ( کِراراً ) باشد. ظاهراً ایرانیان لفظ کراراً را خودشان ساخته اند؛ زیرا در لغتنامه های عربی و کتاب های معتبر عربی نیست.