کراتوز سبورئیک ( به انگلیسی: Seborrheic keratosis ) که به آن زگیل سبورئیک یا زگیل پیری نیز می گویند، تومور پوستی خوش خیمی است که از کراتینوسیت ها سرچشمه می گیرد. مانند لکه های پیری، کراتوزهای سبورئیک نیز با بالا رفتن سن بیشتر دیده می شوند.
ضایعات به رنگ های مختلف، از رنگ برنزهٔ روشن تا سیاه، ظاهر می شوند. شکل آنها گرد یا بیضوی است، در لمس مسطح یا اندکی برآمده است، مانند دلمه ای که روی زخم در حال التیام تشکیل می شود، و اندازهٔ آن از خیلی کوچک تا قطر بیش از ۲٫۵ سانتی متر ( ۱ اینچ ) متغیر است. خیلی از اوقات، این ضایعات ممکن است به صورت تومور ترکیبی یا در نتیجهٔ پدیده های پیشرفت تومور، همراه با وضعیت های دیگر پوستی، از جمله کارسینوم سلول بازال، وجود داشته باشند. در بررسی بالینی، تشخیص افتراقی شامل زگیل ( گرچه این ضایعه منشأ ویروسی ندارد ) و ملانوم ( گرچه این ضایعه ربطی به ملانوم ندارد ) است. از آنجا که فقط لایه های بالای اپیدرم درگیر هستند، کراتوزهای سبورئیک غالباً منظرهٔ «چسبانده شده» دارند. بعضی از متخصصان پوست به کراتوز سبورئیک «زگیل سبورئیک» می گویند؛ اما این ضایعات معمولاً ارتباطی با HPV ندارند، و بنا بر این، بهتر است از این نوع نام گذاری اجتناب شود.
کراتوز سبورئیک را به انواع زیر می توان تقسیم کرد:
• کراتوز سبورئیک معمولی ( پاپیلوم سلول بازال، کراتوز سبورئیک توپر )
• کراتوز سبورئیک مشبک ( کراتوز سبورئیک آدنویید )
• کراتوز سبورئیک گچ مانند ( کراتوز سبورئیک انگشتی، کراتوز سبورئیک هیپرکراتوزی، کراتوز سبورئیک دندانه دندانه؛ کراتوز سبورئیک زگیلی ) —غالباً به رنگ قهوه ای روشن تا مایل به سفید است. اندازهٔ آن از سرسوزن تا چند میلی متر است. غالباً در ناحیهٔ دیستال تیبیا، قوزک پا، و پا یافت می شود.
• کراتوز سبورئیک کلونال
• کراتوز سبورئیک تحریک شده ( آکانتوم سلول قاعده ای - سنگفرشی، کراتوز سبورئیک ملتهب )
• کراتوز سبورئیک با آتیپی سنگفرشی
• ملانوآکانتوم ( کراتوز سبورئیک پیگمانته )
• درماتوز پاپولی سیاه—عموماً در افراد بزرگسال سیاه پوست یافت می شود، و روی چهره به صورت پاپول های خوش خیم کوچک از اندازهٔ سرسوزنی تا چند میلی متر ظاهر می شود.
• کراتوز فولیکولی وارون.
کراتوز سبورئیک شایع ترین تومور خوش خیم پوستی است و میزان بروز آن در افزایش مسن افزایش می یابد و بین دو جنس تفاوتی ندارد. شیوع آن در افراد با رنگ پوست تیره تر کمتر است. بر اساس مطالعات گروهه ای بزرگ، ۱۰۰٪ بیماران بالای ۵۰ سال لااقل دارای یک کراتوز سبورئیک بودند. شروع آن معمولاً در میانسالی است، گرچه در افراد جوان تر هم ناشایع نیست—یعنی در ۱۲٪ افراد ۱۵ تا ۲۵ ساله نیز یافت می شود—بنا بر این، «کراتوز پیری» نام مناسبی برای آن نیست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفضایعات به رنگ های مختلف، از رنگ برنزهٔ روشن تا سیاه، ظاهر می شوند. شکل آنها گرد یا بیضوی است، در لمس مسطح یا اندکی برآمده است، مانند دلمه ای که روی زخم در حال التیام تشکیل می شود، و اندازهٔ آن از خیلی کوچک تا قطر بیش از ۲٫۵ سانتی متر ( ۱ اینچ ) متغیر است. خیلی از اوقات، این ضایعات ممکن است به صورت تومور ترکیبی یا در نتیجهٔ پدیده های پیشرفت تومور، همراه با وضعیت های دیگر پوستی، از جمله کارسینوم سلول بازال، وجود داشته باشند. در بررسی بالینی، تشخیص افتراقی شامل زگیل ( گرچه این ضایعه منشأ ویروسی ندارد ) و ملانوم ( گرچه این ضایعه ربطی به ملانوم ندارد ) است. از آنجا که فقط لایه های بالای اپیدرم درگیر هستند، کراتوزهای سبورئیک غالباً منظرهٔ «چسبانده شده» دارند. بعضی از متخصصان پوست به کراتوز سبورئیک «زگیل سبورئیک» می گویند؛ اما این ضایعات معمولاً ارتباطی با HPV ندارند، و بنا بر این، بهتر است از این نوع نام گذاری اجتناب شود.
کراتوز سبورئیک را به انواع زیر می توان تقسیم کرد:
• کراتوز سبورئیک معمولی ( پاپیلوم سلول بازال، کراتوز سبورئیک توپر )
• کراتوز سبورئیک مشبک ( کراتوز سبورئیک آدنویید )
• کراتوز سبورئیک گچ مانند ( کراتوز سبورئیک انگشتی، کراتوز سبورئیک هیپرکراتوزی، کراتوز سبورئیک دندانه دندانه؛ کراتوز سبورئیک زگیلی ) —غالباً به رنگ قهوه ای روشن تا مایل به سفید است. اندازهٔ آن از سرسوزن تا چند میلی متر است. غالباً در ناحیهٔ دیستال تیبیا، قوزک پا، و پا یافت می شود.
• کراتوز سبورئیک کلونال
• کراتوز سبورئیک تحریک شده ( آکانتوم سلول قاعده ای - سنگفرشی، کراتوز سبورئیک ملتهب )
• کراتوز سبورئیک با آتیپی سنگفرشی
• ملانوآکانتوم ( کراتوز سبورئیک پیگمانته )
• درماتوز پاپولی سیاه—عموماً در افراد بزرگسال سیاه پوست یافت می شود، و روی چهره به صورت پاپول های خوش خیم کوچک از اندازهٔ سرسوزنی تا چند میلی متر ظاهر می شود.
• کراتوز فولیکولی وارون.
کراتوز سبورئیک شایع ترین تومور خوش خیم پوستی است و میزان بروز آن در افزایش مسن افزایش می یابد و بین دو جنس تفاوتی ندارد. شیوع آن در افراد با رنگ پوست تیره تر کمتر است. بر اساس مطالعات گروهه ای بزرگ، ۱۰۰٪ بیماران بالای ۵۰ سال لااقل دارای یک کراتوز سبورئیک بودند. شروع آن معمولاً در میانسالی است، گرچه در افراد جوان تر هم ناشایع نیست—یعنی در ۱۲٪ افراد ۱۵ تا ۲۵ ساله نیز یافت می شود—بنا بر این، «کراتوز پیری» نام مناسبی برای آن نیست.
wiki: کراتوز سبورئیک