کرائیت

لغت نامه دهخدا

کرائیت. [ ک َ ] ( اِخ ) از اقوام مغول مسیحی ساکن واحات شرقی داخلی صحرای گوبی و جنوب دریاچه بایکال تا دیوار چین و قویترین اقوام مغول در قرن پنجم و ششم هجری. رجوع به تاریخ مغول تألیف اقبال ص 7 شود.

فرهنگ فارسی

یکی از اقوام مغول که مسکن ایشان واحه های شرقی داخله صحرای گبی و جنوب دریاچه بایکل تا دیوار چین بود . این قوم در مدت دو قرن ( پنجم و ششم هجری ) قویترین اقوام مغولستان بودند و بر بیشتر طوایف اطراف حکومت داشتند و از سال ۳۹۸ ه ق . که پادشاه ایشان قبول دین مسیح کرده بود بدین آیین گرویدند و بهمین جهت از همان ایام در اروپا مشهور شدند و افسانه ها در باب این قوم و پادشاه ایشان بین مردم آن قاره انتشار یافته بود .

پیشنهاد کاربران

کرائیت از اقوام مغول مسیحی ساکن واحات شرقی داخلی صحرای گوبی و جنوب دریاچه بایکال تا دیوار چین و قویترین اقوام مغول در قرن پنجم و ششم هجری
کرائیت یا کرائیتس بزبان ترکی به معنی سک سیاه است
( چنگیزخان ، هارولد لمب ، مترجم غلامحسین قراگوزلو: ص 29 )
بخاط اینکه برایم ضرور است به مونوگراف کار آمد

بپرس