کراء
لغت نامه دهخدا
کراء. [ ک ِ ] ( ع مص ) کرایه دادن. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). مُکاراة. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به مکاراة، کرا و کرایه دادن شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید