کدینگ خط

کدینگ خط ( نام علمی: Line Coding ) فرایند تبدیل داده های دیجیتال به سیگنال های دیجیتال می باشد. داده های دیجیتال در قالب باینری هستند و به شکل داخلی به صورت یک سری از ۰ و ۱ نمایش می یابند.
سیگنال دیجیتال به وسیله سیگنال گسسته نمایش می یابد که نماینده داده های دیجیتال است. سه نوع طرح بندی کدینگ خط به صورت زیر وجود دارند:
• Unti - Polar
• Polar
• Bipolar
طرح بندی انکودینگ تک قطبی از سطح ولتاژ سیگنال برای نمایش داده ها استفاده می کند. در این حالت برای نمایش مقدار باینری ۱، ولتاژ بالا انتقال می یابد و برای نمایش ۰ هیچ ولتاژی انتقال نمی یابد. این حالت به نام «Unipolar - Non - return - to - zero» نیز نامیده می شود، زیرا هیچ حالت میانی وجود ندارد و در هر یک از حالت ها یا ۰ یا ۱ نمایش می یابد.
در طرح بندی انکودینگ قطبی از چندین سطح ولتاژ برای نمایش مقادیر باینری استفاده می شود. انکودینگ قطبی به چهار نوع امکان پذیر است:
• Polar Non - Return to Zero یا NRZ قطبی
• Return to Zero یا RZ
• Manchester
• Differential Manchester
در روش انکودینگ دوقطبی از سه سطح ولتاژ به صورت مثبت، منفی و صفر استفاده می کنیم. ولتاژ صفر نماینده مقدار باینری ۰ و بیت ۱ نمایش دهنده تغییر ولتاژهای مثبت و منفی است. [ ۱]
↑ «انتقال دیجیتال در شبکه های کامپیوتری». دی ماه. تاریخ وارد شده در | تاریخ= را بررسی کنید ( کمک )
• کدینگ خط
• پروتکل های لایه فیزیکی
• نظریه کدگذاری
• خطاهای یادکرد: تاریخ