کد ناپلئون یا قانون مدنی فرانسه ( به فرانسوی: code Napoléon ) مجموعهٔ مدونی از مقررات قانونی است که پایهٔ حقوق مدنی فرانسه را تشکیل می دهد. این قانون زیر نظر ناپلئون در سال ۱۸۰۴ تنظیم و تصویب گردید و اگرچه در آن زمان اولین قانون مدنی نبود که در اروپا تنظیم شده باشد، اما اساس حقوق مدنی در کشورهای پیرو حقوق نوشته امروز است و بیشتر قوانین مدنی دنیا تحت تأثیر آن تنظیم شده اند. [ ۱]
ناپلئون بناپارت حقوقدان هایی را که از هر نظر واجد صلاحیت بودند، انتخاب کرد و مأمور به تدوین قانون مدنی فرانسه نمود. او برای نشان دادن علاقهٔ خود و اهمیت موضوع، در جلسات بحث و مذاکرات آنها حاضر می شد. او نتیجه کار هیئت مزبور را از کشورگشایی های خود مهم تر و مؤثرتر می دانست. هیئت مزبور نه تنها قانون مزبور را بر اساس مبانی حقوقی «رومی - ژرمنی» و ارزشهای جامعه فرانسه بنیان نهاد بلکه از حقوق دیگر کشورها نیز بهره جست. این قانون در سال ۱۸۰۴ میلادی پایان یافت و در سال ۱۸۰۷ قانون مدنی فرانسه رسماً به عنوان «کد ناپلئون» نامگذاری شد.
در فرانسه نیز از آن به عنوان یک سند افتخار و میراث ملی حراست می کنند و از تغییر و تبدیل در آن در صورت امکان اجتناب می نمایند و اگر تحولات اجتماعی نیازهای جدیدی را مطرح کند دیوان عالی فرانسه با تفسیرهای مناسب از همان مواد راه حل های متناسب را با نیازهای زمانه استخراج می کنند. به عنوان مثال ماده ۱۳۸۲ قانون مدنی فرانسه که مبنای مسئولیت مدنی را بر «تقصیر» نهاده از زمان ناپلئون یعنی از حدود دو قرن قبل تا کنون هیچ تغییری نکرده، در حالی که نیازهای جامعه در زمینه مسئولیت مدنی دگرگونی بسیار پیدا کرده است و در نتیجه نظریات جدیدی از اواخر قرن نوزدهم و مخصوصاً از اوائل قرن بیستم مطرح شده و دادگاه های فرانسه نیز با تفسیرهای متناسب، نیازهای پیچیده و بروز جامعه پیشرفته فرانسه را حل کرده اند. دربارهٔ قانون مدنی فرانسه و شرح و تفسیر آن صدها کتاب و رساله و هزاران مقاله توسط استادان طراز اول حقوق این کشور و دیگر کشورها نوشته شده و رویه قضایی این کشور در ده ها مجلد، پشتوانه نظری و عملی را به وجود آورده اند که در سرتاسر جهان مورد استفاده است به نظر برخی از صاحب نظران، همین دوام و ثبات حقوقی که در نظام حقوقی فرانسه به وجود آمده باعث شده که این کشور یکی از قطب های و بلکه بزرگ ترین قطب حقوقی جهان باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفناپلئون بناپارت حقوقدان هایی را که از هر نظر واجد صلاحیت بودند، انتخاب کرد و مأمور به تدوین قانون مدنی فرانسه نمود. او برای نشان دادن علاقهٔ خود و اهمیت موضوع، در جلسات بحث و مذاکرات آنها حاضر می شد. او نتیجه کار هیئت مزبور را از کشورگشایی های خود مهم تر و مؤثرتر می دانست. هیئت مزبور نه تنها قانون مزبور را بر اساس مبانی حقوقی «رومی - ژرمنی» و ارزشهای جامعه فرانسه بنیان نهاد بلکه از حقوق دیگر کشورها نیز بهره جست. این قانون در سال ۱۸۰۴ میلادی پایان یافت و در سال ۱۸۰۷ قانون مدنی فرانسه رسماً به عنوان «کد ناپلئون» نامگذاری شد.
در فرانسه نیز از آن به عنوان یک سند افتخار و میراث ملی حراست می کنند و از تغییر و تبدیل در آن در صورت امکان اجتناب می نمایند و اگر تحولات اجتماعی نیازهای جدیدی را مطرح کند دیوان عالی فرانسه با تفسیرهای مناسب از همان مواد راه حل های متناسب را با نیازهای زمانه استخراج می کنند. به عنوان مثال ماده ۱۳۸۲ قانون مدنی فرانسه که مبنای مسئولیت مدنی را بر «تقصیر» نهاده از زمان ناپلئون یعنی از حدود دو قرن قبل تا کنون هیچ تغییری نکرده، در حالی که نیازهای جامعه در زمینه مسئولیت مدنی دگرگونی بسیار پیدا کرده است و در نتیجه نظریات جدیدی از اواخر قرن نوزدهم و مخصوصاً از اوائل قرن بیستم مطرح شده و دادگاه های فرانسه نیز با تفسیرهای متناسب، نیازهای پیچیده و بروز جامعه پیشرفته فرانسه را حل کرده اند. دربارهٔ قانون مدنی فرانسه و شرح و تفسیر آن صدها کتاب و رساله و هزاران مقاله توسط استادان طراز اول حقوق این کشور و دیگر کشورها نوشته شده و رویه قضایی این کشور در ده ها مجلد، پشتوانه نظری و عملی را به وجود آورده اند که در سرتاسر جهان مورد استفاده است به نظر برخی از صاحب نظران، همین دوام و ثبات حقوقی که در نظام حقوقی فرانسه به وجود آمده باعث شده که این کشور یکی از قطب های و بلکه بزرگ ترین قطب حقوقی جهان باشد.
wiki: کد ناپلئون