کد امنیتی کارت که با CSC، CVV، CVC، CCV یا SPC نیز شناخته می شود، یک ویژگی امنیتی برای پرداخت های غیرحضوری با استفاده از کارت های بانکی است که برای جلوگیری از جعل کارت های اعتباری استفاده می شود.
کد امنیتی کارت با شمارهٔ کارت که به صورت چاپ شده یا برجسته روی کارت ها وجود دارد و نیز شماره شناسایی شخصی که در پرداخت های حضوری استفاده می شود، با رمز کارت، تفاوت دارد.
در مسترکارت و ویزا کارت کد امنیتی را با CVC2، در دیسکاور کارت و آمریکن اکسپرس با CID و در کارت نقدی با CSC می شناسند.
cvv که بیشتر با آن آشنایی داریم مخفف کلمه Card Verification Value است که به آن کد اعتبارسنجی هم گفته می شود.
افزون بر CVC2، نوع دیگری از کدهای امنیتی کارت به نام CVC1 نیز وجود دارد که روی نوار مغناطیسی کارت مغناطیسی کدبندی می شوند و در تراکنش های حضوری مورد استفاده قرار می گیرد. این کد به صورت خودکار توسط کارت خوان ها خوانده می شود و توسط صادرکنندهٔ کارت درستی آن تأیید می گردد. با این وجود اگر کپی کنندهٔ کارت، نوار مغناطیسی آن را نیز کپی کند، همچنان این کد معتبر خواهد بود.
در مقابل CVV2 برای تراکنش های غیرحضوری مانند اینترنتی، تلفنی یا دورنگاری کار می رود.
کد امنیتی دوم کارت معمولاً یک کد سه یا چهار رقمی است که یا روی کارت یا پشت کارت و روی نوار امضا چاپ شده است. این کد در نوار مغناطیسی چاپ نشده و بر خلاف شمارهٔ کارت، برجسته نیست.
صادرکنندگان کارت از تاجران می خواهند که پس از انجام تراکنش های غیرحضوری، مقدار کد امنیتی دوم کارت را در دادگان خود ذخیره نکنند. به این وسیله اگر بر اثر نشت اطلاعات این دادگان اطلاعات فاش شود، کد امنیتی دوم کارت در میان اطلاعات حاضر نباشد و شماره های کارت دزدیده شده کم تر قابل استفاده باشند. در پایانه های فروش و درگاه های پرداخت، این کد ذخیره نمی شود و بنابراین کارکنان و خدمات دهندگانی که به اطلاعاتی نظیر شمارهٔ کارت، تاریخ انقضاء و… دسترسی دارند، کد امنیتی دوم کارت را در دست نخواهند داشت.
مطابق استانداردها و قوانین ذخیره سازی رمز امنیتی دوم کارت پس از انجام تراکنش ممنوع است. از آنجایی که کد امنیتی دوم روی نوار مغناطیسی چاپ نشده است، معمولاً در تراکنش های حضوری خوانده نمی شود. این امر این اطمینان را ایجاد می کند که که جاعلان نخواهند توانست با خواندن اطلاعات نوار مغناطیسی، بعدها از این اطلاعات برای تراکنش های غیرحضوری جعلی استفاده کنند. برای انجام چنین کاری کارمند یا تاجر مجبور خواهد بود با چشم خودش مقدار کد امنیتی دوم را بخواند و در جایی آن را ثبت کند که معمولاً موجب شک کردن مشتری خواهد شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکد امنیتی کارت با شمارهٔ کارت که به صورت چاپ شده یا برجسته روی کارت ها وجود دارد و نیز شماره شناسایی شخصی که در پرداخت های حضوری استفاده می شود، با رمز کارت، تفاوت دارد.
در مسترکارت و ویزا کارت کد امنیتی را با CVC2، در دیسکاور کارت و آمریکن اکسپرس با CID و در کارت نقدی با CSC می شناسند.
cvv که بیشتر با آن آشنایی داریم مخفف کلمه Card Verification Value است که به آن کد اعتبارسنجی هم گفته می شود.
افزون بر CVC2، نوع دیگری از کدهای امنیتی کارت به نام CVC1 نیز وجود دارد که روی نوار مغناطیسی کارت مغناطیسی کدبندی می شوند و در تراکنش های حضوری مورد استفاده قرار می گیرد. این کد به صورت خودکار توسط کارت خوان ها خوانده می شود و توسط صادرکنندهٔ کارت درستی آن تأیید می گردد. با این وجود اگر کپی کنندهٔ کارت، نوار مغناطیسی آن را نیز کپی کند، همچنان این کد معتبر خواهد بود.
در مقابل CVV2 برای تراکنش های غیرحضوری مانند اینترنتی، تلفنی یا دورنگاری کار می رود.
کد امنیتی دوم کارت معمولاً یک کد سه یا چهار رقمی است که یا روی کارت یا پشت کارت و روی نوار امضا چاپ شده است. این کد در نوار مغناطیسی چاپ نشده و بر خلاف شمارهٔ کارت، برجسته نیست.
صادرکنندگان کارت از تاجران می خواهند که پس از انجام تراکنش های غیرحضوری، مقدار کد امنیتی دوم کارت را در دادگان خود ذخیره نکنند. به این وسیله اگر بر اثر نشت اطلاعات این دادگان اطلاعات فاش شود، کد امنیتی دوم کارت در میان اطلاعات حاضر نباشد و شماره های کارت دزدیده شده کم تر قابل استفاده باشند. در پایانه های فروش و درگاه های پرداخت، این کد ذخیره نمی شود و بنابراین کارکنان و خدمات دهندگانی که به اطلاعاتی نظیر شمارهٔ کارت، تاریخ انقضاء و… دسترسی دارند، کد امنیتی دوم کارت را در دست نخواهند داشت.
مطابق استانداردها و قوانین ذخیره سازی رمز امنیتی دوم کارت پس از انجام تراکنش ممنوع است. از آنجایی که کد امنیتی دوم روی نوار مغناطیسی چاپ نشده است، معمولاً در تراکنش های حضوری خوانده نمی شود. این امر این اطمینان را ایجاد می کند که که جاعلان نخواهند توانست با خواندن اطلاعات نوار مغناطیسی، بعدها از این اطلاعات برای تراکنش های غیرحضوری جعلی استفاده کنند. برای انجام چنین کاری کارمند یا تاجر مجبور خواهد بود با چشم خودش مقدار کد امنیتی دوم را بخواند و در جایی آن را ثبت کند که معمولاً موجب شک کردن مشتری خواهد شد.
wiki: کد امنیتی کارت